Ταξιαρχία Ιππικού του ΔΣΕ

Το συγκεκριμένο βιβλίο αναφέρεται στην ιστορία της Θεσσαλικής Ταξιαρχίας Ιππικού του ΔΣΕ, η οποία διαδέχτηκε το Ιππικό του ΕΛΑΣ. Η μόνη διαφορά μεταξύ τους ήταν ότι στο Ιππικό του ΔΣΕ υπηρετούσαν και γυναίκες ιππείς. Το βιβλίο καταγράφει τη βιωμένη εμπειρία των έφιππων ανταρτών και ανταρτισσών, παρουσιάζοντας σε πρώτο πρόσωπο τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετώπισαν και συμπληρώνει κενά που υπάρχουν στην γραπτή ιστορία. Αυτή η προσωπική μαρτυρία είναι χαρακτηριστικό δείγμα της "Ιστορίας από τα κάτω" που φωτίζει το περιφερειακό, το τοπικό, το ιδιαίτερο. Πώς δηλαδή ο απλός άνθρωπος της επαρχίας βίωσε τη μεγαλύτερη ταξική πάλη που έλαβε χώρα στην Ελλάδα.
Έχοντας ελάχιστους πόρους, οι αντάρτες και οι αντάρτισσες πάνω στ' άλογα αντιμετώπισαν τανκ και αεροπλάνα με κύρια όπλα τους την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία καταφέρνοντας να αντέξουν μέχρι το τέλος, μέχρι την άνοιξη του 1949.
Σε παρόμοιες συνθήκες άλλοι στρατοί σκορπούν, διαλύονται, σταματούν να πολεμούν, σηκώνουν τα χέρια και παραδίδονται. Μόνο ένας λαϊκός -επαναστατικός στρατός, όπως ήταν ο ΔΣΕ- που εμπνέονταν και θερμαίνονταν από τα ιδανικά της Λευτεριάς, της Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού, ακολούθησε έναν άλλο δρόμο. Τον δρόμο της τιμής, της αυτοθυσίας και του ηρωισμού.