Αρχαιολογίες του ελληνικού παρελθόντος

Θέμα πολυσυζητημένο πλέον σε ακαδημαϊκούς κλάδους και στα μέσα επικοινωνίας, η κοινωνική ή συλλογική μνήμη -οι αναμνήσεις που μοιράζονται τα μέλη μιας ομάδας- δημιουργεί μια κοινή ταυτότητα και παρέχει στους λαούς μια εικόνα για το παρελθόν τους αλλά κι ένα όραμα για το μέλλον. Ανάλογες κοινές αναμνήσεις διέθεταν βέβαια οι άνθρωποι στην αρχαιότητα, μόνο που, πέρα από κάποιες περιγραφές εκλεκτών στοχαστών, είναι δύσκολο να τις ανακτήσουμε.

Η Σούζαν Αλκοκ δείχνει ότι ο υλικός πολιτισμός και πιο συγκεκριμένα οι αρχαιολογικές μαρτυρίες των τοπίων και των μνημείων μπορούν να αποκαλύψουν διαδρομές της μνήμης και της λήθης -μνημονικές πρακτικές και μορφές συλλογικής αμνησίας- σε κοινωνίες του παρελθόντος. Οι τρεις διεξοδικές μελέτες της εστιάζουν σε κοινωνίες που βρίσκονταν σε φάση μετασχηματισμού: στην Ελλάδα την πρώτη περίοδο της ρωμαϊκής κατάκτησης, στην ελληνιστική και ρωμαϊκή Κρήτη και στη Μεσσηνία από τους αρχαϊκούς ώς τους ελληνιστικούς χρόνους. Μέσα από τα υλικά κατάλοιπα βλέπουμε πώς ανταποκρίθηκαν στις προκλήσεις οι κοινωνικές ομάδες και πόσο διαφορετικά χρησιμοποίησαν, στο παρελθόν, το παρελθόν τους.