Η πιο μεγάλη ανάμνηση

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΣΚΛΑΒΩΝ



Μια δυνατή ιστορία αγάπης, μια άσβηστη δίψα για ελευθερία, η λαχτάρα για την απαγορευμένη γνώση, όλα αυτά συνθέτουν την πιο μεγάλη ανάμνηση. Αυτό το σπουδαίο βιβλίο με την παθιασμένη γραφή κυλάει σαν χείμαρρος λες και κάποια ανώτερη δύναμη στέλνει την έμπνευση στον ταλαντούχο συγγραφέα. Σαν το παλιό κρασί που πρέπει να το γευτεί κανείς γουλιά γουλιά για να το απολαύσει όπως του αξίζει.


Η ιστορία που διηγείται το βιβλίο διαδραματίζεται σε μια φυτεία στον αμερικάνικο Νότο την εποχή-ορόσημο όταν άρχιζε να διαφαίνεται αχνά στον ορίζοντα των συνεδήσεων ο προβληματισμός σχετικά με την απελευθέρωση των δούλων. Σε πρώτο πρόσωπο μιλούν οι ήρωες, μόνο που δεν ακούγεται ο ήχος της φωνής τους γιατί απευθύνονται προς την ψυχή και τη συνείδηση. Ο γερο-σκλάβος, που έχει δει πολλά, που έχει ζήσει αμέτρητες ζωές πάνω σ’αυτή τη γη κι οι εμπειρίες του είναι γραμμένες πάνω στο ίδιο το πετσί του, ο γιος του, με το ανήσυχο πνεύμα, που πρέπει αλλά δεν μπορεί να σκύψει στο ζυγό της προδιαγεγραμμένης μοίρας του, ο αφέντης που προσπαθεί να συνδυάσει τη χριστιανική του συνείδηση με τις ανάγκες της δουλειάς του, και τέλος η κόρη του που επιχειρεί να σπάσει τους φραγμούς της εποχής.


Ο συγγραφέας επιδεικνύει μια αξιοσημείωτη ικανότητα να "ακούει" το τέμπο και τον κυματισμό καθεμιάς από αυτές τις φωνές. Με εξαιρετική πειθώ γράφει από διαφορετικές κοινωνικές σκοπιές και ξεπερνά το φράγμα φύλων και γενεών και αποτελεί μια νέα, ρωμαλέα αλλά και λυρική φωνή ανάμεσα στους συγγραφείς της γενιάς του.


Το βιβλίο αυτό έχει τιμηθεί με το αγγλικό βραβείο μυθιστορήματος Whitbread 1994.