Η πόλη Μαρία

Στο σκονισμένο «Λεξικόν της Πρωίας», έκδοση του 1933, βρίσκω ένα λήμμα:
«Κροατία? ονομασία παλαιάς χώρας της Ουγγαρίας, ανηκούσης νυν εις την
Νοτιοσλαυίαν», θυμάμαι απρόσμενα τη λέξη «στυπόχαρτο» του Σεφέρη: «στουπόχαρτο (το)? απορροφητικός χάρτης», σκέφτομαι τι θα γράφει για τη χώρα μου αύριο, θα υπάρχει άραγε κι ένα ουδέτερο λήμμα «Μαρία» και δίπλα μια αραιή συνάθροιση λέξεων σαν άθροισμα ζωής; Στο ιδιόρρυθμο λεξικό του κρυφού συρταριού σου, με τα λατινικά ονόματα φυτών και τις αρχαίες ετυμολογίες υπάρχει μια λέξη: «ξεκαρδίζομαι (ρ. μεσ.)? επί γελώντων, εξαντλείται η καρδιά μου από τα γέλια, γελώ μέχρι λιποθυμίας».
Να μου τη φωνάζεις τ’ απογεύματα της Παρασκευής που περνάς με το ποδήλατο
σαν να μου ρίχνεις ένα πλεονάζον τριαντάφυλλο να ξέρω πως δεν είμαι μια κουνημένη φωτογραφία του Ρόιτερς στην αποβάθρα των τρένων πως με θυμάται μια λέξη ανεπιτήδευτη με συνθετικό την «καρδιά» μέσα σε τόσες άλλες θυμωμένες να έχω μια περίπου βιογραφία για το σαββατοκύριακο