Ο πόνος είναι μοναχικό ζώο

Ποιο μυστικό μπορεί να κρύβει ένας παλιός πίνακας, όταν απεικονίζει το πορτρέτο της γιαγιάς; Αυτό προσπαθεί να βρει η Μάιτε ξεθάβοντας ιστορίες της οικογένειας, από τη λουτρόπολη του Βελγίου όπου περνάει τα καλοκαίρια της. Ο χρόνος την πάει πίσω, σε μια εποχή που μόλις θυμάται ή που δεν θυμάται καθόλου, διότι, παρόλο που είναι συνταξιούχος καθηγήτρια της Ιστορίας, απεχθάνεται τη μνήμη και τα απολιθώματά της. Από το Βέλγιο ταξιδεύει στη Γαλλία των Βάσκων, παίρνει γεύση από Ισπανία και Μαρόκο, κι από κει, μέσα από ένα παράλληλο ταξίδι στον χρόνο, φτάνει μέχρι το Μεξικό των αρχών του αιώνα. Στο δρομολόγιό της ξαναβρίσκει έναν φίλο, προβληματίζεται για το χαμένο μισό μιας φωτογραφίας, παγιδεύεται στην καταπακτή ενός παλιού σπιτιού και συμφιλιώνεται με τον ληστή που την έκλεψε. Καμιά όμως από αυτές τις περιπλανήσεις δεν θα φτάσει σε τέτοιο βάθος, όσο το βυθομέτρημα της ψυχής της στον έρωτα για έναν άντρα τριάντα δύο χρόνια μικρότερό της! Σε έναν κόσμο όπου το παρελθόν γίνεται αντηχείο, ο έρωτας βαθαίνει τη στιγμή και αντιστρέφει τον χρόνο μέσα από το εντατικό βίωμα του παρόντος.