Το θεόπαιδο ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Έχω δει μικρός μπουρίνια να πλαγιάζουν στάχυα απροστάτευτα. Έχω δει παιδιά να παίζουνε μέσα στη βροχή και να τζουλάνε αβοήθητα όλα μαζί σε ξαφνικό ρέμα που πλήθυναν τα νερά του. Έτσι βλέπω και ριγώ, ένα γύρο όλους μας τους αντιπάλους, και από το δάσος και από τη θάλασσα και από τη γαλέρα και από την άλλη γαλέρα γαλέρα και από τη βενετσιάνα, και αυτόν που κρατούσε κομμένο κεφάλι και αυτόν που κρατάει τα άντερά του και αυτόν που παλούκωνε αντίπαλο και αυτόν που έκλαιγε αγαπημένο σύντροφο, όλους, όλους τους βλέπω να στέκονται, να τραμπαλίζονται, να διστάζουν και στην αρχή αργά και τελετουργικάα, έπειτα έξαλλα και φοβισμένα, στο τέλος με ανήκουστη τρεχάλα να φεύγουνε και να ζητάνε να κρυφτούν. Γυρίσανε πίσω, πίσω στις σκηνές και στα στρατόπαιδα τους, τρέμοντας, ριγώντας, παρακαλώντας ανείπωτα πράγματα, φοβισμένοι μέχρι θανάτου από θριαμβεύον θεόπαιδο. Το θεόπαιδο που υψώθηκε τα μεσάνυχτα της Πεντηκοστής του 1339 πάνω από το μεσοπύργιο στο ημιτελές κάστρο της Αλεκτούπολης, για να λυτρώσει τον λαό του από το αναίτιο αίμα. Και εγώ μαρτυρώ πως έτσι ήτανε και έγινε.