Καλοκαιρινή νοσταλγία

"Και τότες, κατά το σούρουπο, ήρθε εκείνος ο κλαριντζής, ο Λιαβέρ Μπαρίου ο ξακουστός, που ο τόπος του έπεφτε μακριά, πίσω κατά τη Σκόδρα, αλλά τον ήξεραν ολούθε στην Αλβανία. Από κάποιον θα το 'μαθε κι ήρθε.
Έκατσε παραδίπλα σταυροπόδι, ακούμπησε την πλάτη σε μια πεζούλα κι άρχησε ένα μοιρολόι με το κλαρίνο να σου σηκώνεται η τρίχα. Τρία μερόνυχτα έπαιζε χωρίς να πάρει ανάσα κι ας κόντευε τα ογδόντα. Ούτε προς νερού του δεν προλάβαινε να πάει. Ραγίσανε κι οι πέτρες με το θρήνο που 'βγαζε το κλαρίνο. Όλα τα κουτιά με τα κόκκαλα από μπροστά του τα περάσανε.
Ούτε ξέρω πόσα λεφτά μάζεψε. Στα πρόσωπα των Ελλήνων με την πίκρα, τώρα μια γλύκα είχε χυθεί. Ούτε παπά, συλλείτουργο, ούτε άλλες ψαλμουδιές ή μοιρολόγια έβγαιναν μπροστά σε τέτοιο θρήνο. Κι ούτε κανένας έδειξε να νοιάστηκε αν ήταν Έλληνας ή Αρβανίτης, Χριστιανός ή Μουσουλμάνος ο κλαριντζής.
Αφού όπου γης, την ίδια πατρίδα έχει ο πόνος, τ' ανθρώπου την καρδιά".

Είκοσι εννέα Ιστορίες καθημερινότητας μέσα απ' τα λόγια και τις σιωπές των άλλων, που κάποτε στις διαδρομές της μνήμης γίνονται και δικές μας στάσεις...
Είκοσι εννέα Ιστορίες - εκδοχές, πραγματικές και ταυτόχρονα φανταστικές όσο κάποτε και οι ίδιες οι ζωές μας