Ντμίτρι Σοστακόβιτς

«Εδώ και πολλά χρόνια», έγραφε ο Ντιμίτρι Σοστακόβιτς στα 1965, «σκέφτομαι πως θα 'πρεπε ν' αρχίσω να γράφω τ' απομνημονεύματά μου, να γράψω για τους ανθρώπους που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή μου και η μουσική μου». Αυτή η πρόθεση ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε. Οχτώ χρόνια αργότερα ο συνθέτης σημείωνε: «Τι κρίμα που δεν κράτησα ημερολόγιο ή σημειωματάριο ή γραφτές αναμνήσεις! Έχω συναντήσει πολλούς ενδιαφέροντες ανθρώπους και έχω δει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα... Όχι, δεν μπορώ να πω ότι ζω στο παρελθόν. Ζω στο σήμερα, και θα ζήσω κι άλλα - εκατό χρόνια! Αλλά το να θυμάται κανείς το παρελθόν του είναι και αυτό σημαντικό. Ωστόσο δεν έχω παραιτηθεί από την ελπίδα να ασχοληθώ κάποτε με αυτό το θέμα. Τώρα, βέβαια, καθώς η ζωή του μεγάλου αυτού συγκαιρινού μας σιγά-σιγά βυθίζεται στο παρελθόν, δεν μπορούμε να μη λυπόμαστε που δεν άφησε λεπτομερειακό αυτοβιογραφικό υλικό, που θα μπορούσε να χρησιμέψει σαν πολύτιμο συμπλήρωμα στη μνημειώδη μουσική του κληρονομιά.