Ομηρική ψυχολογία

Σύμφωνα με τον Όμηρο, ο Αχιλλέας είναι το σώμα του. Με την πρώτη ματιά αυτό φαίνεται πολύ φυσιολογικό, αφού, όταν ο Αχιλλέας στέκεται, τρέχει, πολεμά τον εχθρό του, κάνει χειραψία με τον φίλο του, αυτά είναι το σύνολο των δραστηριοτήτων του σώματός του. Όταν όμως σκέφτεται, όταν επιθυμεί, όταν είναι χαρούμενος ή δυστυχισμένος, όταν τολμά και φοβάται, όταν αγαπά και εκρήγνυται από θυμό, τα κάνει αυτά το σώμα του ή η ψυχή του;
Ίσως να φανεί παράξενο, αλλά, εάν υποστηρίξουμε την άποψη του Ομήρου και αντιληφθούμε την ψυχή ως τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, θα πρέπει να απαντήσουμε: ούτε το ένα ούτε το άλλο. Όσο για το σώμα η αρνητική απάντηση υπονοείται και θα επιβεβαιωθεί από την περαιτέρω εξέτασή μας. [...]
Στη συνέχεια, το σώμα που γίνεται "αναίσθητο χώμα", διασπάται, ενώ η ψυχή-πνεύμα παραμένει ανέπαφη ως εικόνα του σώματος (είδωλο) που μοιάζει με αυτό σε όλα, κατεβαίνει στον Άδη και ζει εκεί τη ζωή μισοκοιμισμένου φαντάσματος. "Όλες οι δυνάμεις επιθυμίας, συναισθήματος και σκέψης εξαφανίστηκαν με τη διάσπαση ενός ανθρώπου στα μέρη που τον αποτελούσαν"...