Στη φλούδα της καρδιάς

"...μόνο σκόνη παγωνιά, παγωνιά και υγρασία
και μας πνίγουν τα δεκάξι τα πατώματα..."
Λουκιανός Κηλαηδόνης - Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Το τραγούδι αυτό ήταν αφορμή να γνωρίσω τον στιχουργό του.
*

Αγαπητέ μου Σπύρο Ζαχαράτε,
Εγώ δεν μπορώ να μιλήσω για τα έργα σου, νομίζω όμως ότι μπορώ να μοιραστώ μαζί σου ό, τι εισέπραξα διαβάζοντάς τα.
Το "Στη φλούδα της καρδιάς" παρέα με όλα τα άλλα που μου χάρισες είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη έργα μίας αυτόνομης γραφής. Έχουν ένα ύφος ιδιαίτερο, μία περιεκτικότητα στη γραφή και λέξεις δυνατές που σε ταξιδεύουν.
Όσο οι λέξεις διαβάζονται εσωτερικά μεγαλώνουν και επιλέγεις να σταματάς να τις ξαναδιαβάσεις για να δεις αυτό το επιπλέον που σου έχει ξεφύγει. Τα νοήματα ορίζουν πλούσιες διαδρομές και ζητούν τη συμμετοχή τη δική σου για να τις περπατήσεις. Οι δρόμοι που τραβάς διαφέρουν στο πρώτο και στο δεύτερο διάβασμα γιατί οι λέξεις διαβάζονται και ερμηνεύονται διαφορετικά. Φτιάχνεις κάθε φορά ένα δικό σου δρόμο, αφού τα ίδια λόγια μπορεί να σου γεννούν άλλες διαδρομές. Αυτό δίνει μία ελευθερία στην πορεία σου. Το ποίημα το κάνεις δικό σου κι εκεί ξεκινά η γοητεία του. Οι σελίδες κυλούν αργά, η διαδρομή γίνεται ευχάριστη και νιώθεις να αντλείς πράγματα που σε μεγαλώνουν.
Φίλε μου Σπύρο, εσύ προτείνεις ένα δρόμο κι εγώ νιώθω να κάνω το δικό μου ταξίδι. Δεν είμαι σίγουρος αν πηγαίνω εκεί που πας αλλά σίγουρα πηγαίνω εκεί που με πας κι αυτό έχει απεριόριστη ομορφιά. Να ανακαλύπτεις πού θέλεις να πας τραβώντας το δικό σου δρόμο μέσα από αυτά που σου έχουν χαριστεί. Αυτή είναι η δύναμη του δημιουργού!!!
Τιμή μου που σε γνώρισα. Να είσαι καλά να συνεχίσεις να προσφέρεις...
Δημήτρης Λούσιος-Παπαντωνίου, Συγγραφέας - Μουσικός παραγωγός