Από το Νταχάου στη Μάϊνχοφ

... βλέπω μια κίτρινη αφίσα -κολλημένη όπως φαίνεται λίγο πριν- αφού ήταν ακόμα υγρή και κατσαρή. Έσπευσα να τη διαβάσω μια που ήταν μόνο γράμματα. Έγραφε:

Όποιος δεν οπλίζεται πεθαίνει
Όποιος δεν πεθαίνει είναι θαμμένος ζωντανός:
στις φυλακές - στ' αναμορφωτήρια - στις τρύπες
(στις πόλεις δορυφόρους)-
στις απαίσιες πέτρες των μοντέρνων κτηρίων-
στους παιδικούς κήπους και τα σχολεία-
στις πλήρως εξοπλισμένες μοντέρνες κουζίνες-
στις κρεβατοκάμαρες παλάτια.

Ούλρικε Μάινχοφ





Την ξαναδιάβασα -σχεδόν σαν αυτόματο- για δεύτερη φορά. Απέναντι κάτι μπάτσοι σφύριζαν παράγοντας τον απαίσιο ήχο της αστυνομικής σφυρίχτρας -κι έρχονταν κατά δω- προφανώς για να σχίσουν την αφίσα που μόλις είχα διαβάσει. Το 'βαλα κανονικά στα πόδια. Όμως φτάνοντας στην τράπεζα -το κείμενο αυτής της Μάινχοφ είχε σφηνωθεί στο κεφάλι μου.