Η δίκη του Χένρι Κίσινγκερ

Ο Αγγλος δημοσιογράφος Κρίστοφερ Χίτσενς, καταφεύγοντας σε πρωτογενείς μαρτυρίες, αδημοσίευτα ώς τώρα έγγραφα και υλικό που έρχεται στο φως για πρώτη φορά, προβαίνει σε ενοχοποιητικές αποκαλύψεις για την ανάμειξη του Χένρι Κίσινγκερ στον πόλεμο της Ινδοκίνας, στη γενοκτονία στο Ανατολικό Τιμόρ, στις δολοφονίες αθώων πολιτών στη Χιλή, στο πραξικόπημα στην Κύπρο και στις σχέσεις των ΗΠΑ με την ελληνική χούντα.
Ο Χίτσενς προβάλλει αδιάσειστα στοιχεία της ενοχής του φιλόδοξου και αδίστακτου Αμερικανού πολιτικού. Καταγγέλλει την πρωτοφανή ατιμωρησία του και ζητά την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου προκειμένου να δικαστεί ο Κίσινγκερ και έτσι να δικαιωθούν τα θύματά του.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Το πιο σκληρό κατηγορητήριο εναντίον του Χένρι Κίσινγκερ -πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ αλλά κι επικεφαλής συμβούλου όλων των μυστικών υπηρεσιών της υπερδύναμης - το απευθύνει ένας Αγγλος στην καταγωγή δημοσιογράφος, που ζει κι εργάζεται στην Ουάσιγκτον, ο Κρίστοφερ Χίτσενς, συγγραφέας και άλλων πολιτικής υφής βιβλίων. Κατά τον Χίτσενς ο Κίσινγκερ θα έπρεπε ήδη να είχε δικαστεί για «εγκλήματα» πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, παραβάσεις του εθιμικού ή διεθνούς δικαίου, καθώς και (για) συνεργία σε δολοφονία, απαγωγή και βασανιστήρια». Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος όχι μόνον κυκλοφορεί ελεύθερος, κάνει μπίζνες και δίνει τις «πολύτιμες» συμβουλές του, αλλά συνεχίζει να απολαμβάνει καθεστώς πρωτοφανούς ατιμωρησίας. Ο συγγραφέας με τεκμήρια αποδεικνύει ότι ο Κίσινγκερ είχε όχι απλώς γνώση του τι γινόταν κάτω από την προστατευτική ομπρέλα των ΗΠΑ, αλλά κι ενίσχυε ποικιλοτρόπως τους διάφορους τυραννίσκους να διαπράττουν τα εγκλήματά τους, ψευδόμενος κάθε φορά ότι δήθεν δεν γνώριζε τι συνέβαινε ή ότι αυτό που επρόκειτο να γίνει (κι έγινε τελικά) δεν είχε αξιολογηθεί από τις υπηρεσίες του ως σημαντικό. Εγγραφα επίσημα, που συνεχίζουν να έρχονται στο φως της δημοσιότητας, αποδεικνύουν ότι ο Κίσινγκερ επέδειξε κατ' επανάληψη «θηριώδη αδιαφορία ...όσον αφορά την ανθρώπινη ζωή και τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Μόνο τα «εύκολα αναγνωρίσιμα» εγκλήματα -γιατί ο Κίσινγκερ «προκάλεσε την απόκρυψη και καταστροφή πολλών στοιχείων» φεύγοντας από το πόστο του- είναι, με τη σειρά που τα δίνει ο Χίτσενς, τα εξής: 1. Η προμελετημένη μαζική δολοφονία άμαχου πληθυσμού στην Ινδοκίνα. 2. Η προμελετημένη συνέργεια σε μαζικές σφαγές και αργότερα σε δολοφονία στο Μπαγκλαντές. 3. Ο δεκασμός μάρτυρα και ο σχεδιασμός δολοφονίας ανώτερου αξιωματούχου δημοκρατικής χώρας -της Χιλής-, με την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση. 4. Η προσωπική ανάμειξη σε σχέδιο δολοφονίας του αρχηγού της Κυπριακής Δημοκρατίας. 5. Η υποκίνηση και νομιμοποίηση της γενοκτονίας στο Ανατολικό Τιμόρ. 6. Η προσωπική ανάμειξη σε σχέδιο απαγωγής και δολοφονίας δημοσιογράφου ο οποίος ζει στην Ουάσιγκτον. Ο Χίτσενς πιστεύει ότι και ο ίδιος ο Κίσινγκερ καταλαβαίνει πια πως «αρχίζουν να είναι εμφανή τα σχισίματα και οι τρύπες στον άτρωτο μανδύα της ασυλίας που τον κάλυπτε ώς τώρα»!

Λίγοι Ευρωπαίοι πολιτικοί θα συμμερίζονταν την πίστη του, καθώς οι ΗΠΑ δίνουν τώρα μια σκληρή μάχη να μη δικάζονται για εγκλήματα πολέμου ή για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας οι άνθρωποί τους που δρουν στο εξωτερικό.



ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 20/12/2002