Το Μεταξουργείο

Ο Κώστας Χατζιώτης, μας μεταφέρει τις μικρές και τις μεγάλες στιγμές του Μεταξουργείου.
Μια από τις πρώτες συνοικίες των Αθηνών, που δημιουργήθηκε την περίοδο που η πόλη μας έγινε πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους, είναι το Μεταξουργείο.
Γειτονιά λαϊκή, απέκτησε σιγά-σιγά όμορφα και καλοχτισμένα σπίτια, διώροφα και τριώροφα και άρχισε να διαμορφώνει την δική τους ιστορία, ως μια καλοστεκούμενη αστική αθηναϊκή συνοικία.


Είχα αρκετά χρόνια να επισκεφθώ το Μεταξουργείο γιατί η θλιβερή κατάσταση, στην οποία είχε περιέλθει η γειτονιά με την πλήρη εγκατάλειψή της και τη μετατροπή της σε ένα ιδιότυπο γκέττο, με ενοχλούσε και με έθλιβε βαθύτατα. Δεν είχε πλέον καμιά σχέση με την γειτονιά που έζησα τα νεανικά μου χρόνια. Κάτω από το βάρος αυτών των θλιβερών σκέψεων και αισθημάτων, αποφάσισα τότε, γύρω στα 1995, να γράψω το χρονικό της παλιάς γειτονιάς μου, ενόσω ακόμη σώζονταν κάποιες μνήμες, πριν αυτές λησμονηθούν όπως τόσες άλλες. Το βιβλίο μου αυτό το είχα νιώσει σαν μια μορφή μνημόσυνου για κάτι αγαπημένο, που χάθηκε παντοτινά. . . Το Φθινόπωρο του περασμένου χρόνου, ο Δήμος Αθηναίων εόρτασε τα 170 χρόνια από της ανακηρύξεως της πόλεως ως πρωτεύουσας του Ελληνικού κράτους. Και είχε την ωραία έμπνευση να οργανώσει σειρά διαλέξεων στις παλαιές γειτονιές της Αθήνας με θέμα την ιστορική διαδρομή και εξέλιξή τους σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα των 170 ετών. Προσκλήθηκα κι εγώ να μετάσχω στις εκδηλώσεις αυτές (. . .). Έτσι, μετά από χρόνια ξαναβρέθηκα στο Μεταξουργείο. (. . .) Δεν ήταν βέβαια το Μεταξουργείο των νεανικών μου χρόνων, αλλά αυτό που έβλεπα γύρω μου, ήταν μια σαφώς αναβαθμισμένη γειτονιά, μια γειτονιά ανθρώπινη, με φωτισμένους δρόμους, καθαρή, πολιτισμένη. (. . .)