Οι λόφοι των νεκρών

Πέρα στην άγνωστη απεραντοσύνη, πέρα εκεί, κρύβονται μυστήρια, περιπέτειες και άγνωστοι τρόμοι. Κάποτε αψήφησα τη ζούγκλα -και λίγο έλειψε ν' αφήσω σ' αυτή τα κόκαλά μου. Ωστόσο κάτι μπήκε στο αίμα του, κάτι εισχώρησε κλεφτά στην ψυχή μου σαν ψίθυρος ακατονόμαστης αμαρτίας.
Η ζούγκλα! Σκοτεινή και σκυθρωπή... η ζούγκλα με κάλεσε κοντά της και με το χάραμα θ' αναχωρήσω ν' αναζητήσω την καρδιά της. Μπορεί να μου τύχουν παράξενες περιπέτειες στο δρόμο μου -μπορεί στο τέρμα να με περιμένει ο χαμός μου. Αλλά είναι προτιμότερος ο θάνατος από τούτη την αδιάκοπη και παντοτινή παρόρμηση που με κεντρίζει, τη φωτιά που καίει στις φλέβες μου, ξυπνώντας μέσα μου ανικανοποίητες λαχτάρες».

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου