Αναζητώντας την Ζιντονί

Αυστρία, παραμονές του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Η μικρή Ρομά Ζιντονί εγκαταλείπεται από τους φυσικούς της γονείς, αμέσως μετά τη γέννησή της, στο νοσοκομείο του Στάιρ, όπου και θα νοσηλευτεί λόγω της ραχίτιδας από την οποία πάσχει. Η μητέρα του παιδιού τηλεφωνεί στο νοσοκομείο και διευκρινίζει ότι δεν είναι σε θέση ν’ αναλάβει τη φροντίδα της κόρης της. Αναζητείται ανάδοχη οικογένεια και τελικά, τη φροντίδα της μικρής αναλαμβάνουν ο Χανς και η Γιοζέφα Μπράιρατερ, που την περιβάλλουν με πολύ αγάπη. Ο Χανς ανήκει στο κομμουνιστικό κόμμα, το οποίο προσπαθεί ν’ αντισταθεί στην προέλαση του εθνικοσοσιαλισμού. Το ζευγάρι δεν έχει προβλήματα μόνο λόγω της πολιτικής τοποθέτησης του Χανς, αλλά και της θρησκευτικής.
Με το ξέσπασμα του πολέμου αυξάνεται και η δυσπιστία του περίγυρου λόγω της μικρής Ζιντονί. Οι κοινωνικές υπηρεσίες προσπαθούν να βρουν τη φυσική μητέρα του παιδιού, αν και είναι σίγουρο ότι το παιδί θα ήταν καλύτερα να είχε παραμείνει με την ανάδοχη οικογένεια.
Μετά τον πόλεμο ο Χανς γίνεται δήμαρχος του Στάιρ και μαθαίνει για την τύχη της Ζιντονί, η οποία δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτή χιλιάδων άλλων τσιγγάνων που κατέληξαν στο Άουσβιτς. [...]

***
Διαβάζουμε την ιστορία της μικρής τσιγγάνας Ζιντονί με κομμένη ανάσα, σαν να διαβάζαμε κάτι τέτοιο πρώτη φορά, σαν να πρόκειται για ένα μεμονωμένο γεγονός σαν να μην υπήρξαν εκατομμύρια μικρές Ζιντονί. Ο συγγραφέας όμως το γνωρίζει κι ο αναγνώστης το αισθάνεται. Αυτή η ιστορία είναι τόσο μοναδική όπως και το κάθε άτομο.

Neue Zurcher Zeitung, Ζυρίχη

O Έριχ Χακλ διηγείται ένα αληθινό περιστατικό λιτά και νηφάλια σαν σελίδα από ημερολόγιο προκαλώντας μια γόνιμη οργή ενάντια στους δοσίλογους.

Stern, Αμβούργο

O Χακλ μένει πιστός στη δύναμη του λόγου των καθαρών γεγονότων και για την ιστορία του χρησιμοποιεί ένα ξερό και ουδέτερο χωρίς αισθήματα ύφος. Όμως το φλέγμα του χρονογράφου χάνεται και μεταμορφώνεται σε έναν θυμωμένο κατήγορο. Η περίπτωση της Ζιντονί καταλήγει σε ένα παράδειγμα οπορτουνισμού και αλητείας συνειδήσεων.

Profil, Βιέννη

Ο Χακλ εκφράζει την ανίσχυρη οργή του για το πεπρωμένο της μικρής Ζιντονί με μια μεγαλειώδη γλώσσα. Αντικειμενικά και αδυσώπητα περιγράφει την αποτυχία για ανθρώπινη αλληλεγγύη.

Schweizer Zeitung, Ζυρίχη

Διαβάζοντας την ιστορία της Ζιντονί και τις προσπάθειες που έγιναν το 1945 να στηθεί ένα μνημείο για να τη θυμούνται, δεν ερχόμαστε αντιμέτωποι μόνο με το παρελθόν αλλά και με το παρόν λόγω των απόψεων της κοινωνίας.
Μαζί με αυτά, επικεντρώνουμε την προσοχή μας σε ένα σημαντικό κεφάλαιο όχι μόνο της αυστριακής αλλά και της ευρωπαϊκής ιστορίας.
Ο Χακλ μάς προκαλεί να αναλογιστούμε πως η μνήμη τείνει να ξεχαστεί.

Modern humanities research association

Ο Έριχ Χακλ καταφέρνει να συνδυάσει την πολύ καλά τεκμηριωμένη ιστορική του έρευνα με μια λιτή και ευκρινή γλώσσα στη σκληρή και συγκινητική ιστορία της Ζιντονί που καταδεικνύει την αγριότητα και την δειλία των ανθρώπων.

Bucherschau