Επιστροφή στο Μπράιντσχεντ

Το έργο του Ήβλιν Γούω διακρίνεται σε δύο περιόδους με διαχωριστική γραμμή το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην πρώτη περίοδο ο συγγραφέας ασχολείται με την περιγραφή της σύγχρονης κόλασης που αποδίδεται επιτυχώς με την υπερβολή και τη σάτιρα. Η δεύτερη περίοδος αρχίζει με την Επιστροφή στο Μπράιντσχεντ και χαρακτηρίζεται από την τάση του να αποδώσει φόρο τιμής στο παρελθόν και να αντισταθεί στην πάσης φύσεως αλλαγή. Σε αυτό το μυθιστόρημα πετυχαίνει να αναπλάσει μια ολόκληρη εποχή. Κινείται από τον απόλυτο ρομαντισμό, από την ομορφιά του ποιμενικού και ειδυλλιακού τοπίου στον υλιστικό κυνισμό, στην ώριμη αναθεώρηση μιας γλώσσας τόσο ανάλογης με τις διαθέσεις, ώστε πείθεται κανείς για την αυθεντικότητα της απεικόνισης από μόνη τη δύναμη των λέξεων. Ο συγγραφέας κάνει άψογη χρήση της γλώσσας- άλλωστε ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του τεχνίτη της γλώσσας.
Ο Γουώ άρχισε να γράφει την Επιστροφή στο Μπράιντσχεντ λίγους μήνες μετά τα τεσσαρακοστά του γενέθλια με καταφανή απέχθεια για τις προοπτικές του άμεσου και απώτερου μέλλοντος και με έντονη τη διάθεση να «επιστρέψει» έστω και νοητά στην ένταση και την ανεμελιά της νιότης.