Γράμματα στη Νόρα

H Νόρα υπήρξε για τον Τζόυς ο πρώτος και μεγάλος έρωτας της ζωής του, η ισόβια σύντροφός του, αλλά και η ιέρεια που τον μύησε στο μυστήριο της θηλύτητας, η
«απλή καρδιά» που τον σαγήνευσε με την άδολη χάρη της και τον φυσικό αισθησιασμό της, ένα «αγράμματο, ανεπιτήδευτο κορίτσι» που τον συναρπάζει με τη χοϊκότητα και τη ζωντάνια του, ένα «γαλάζιο αγριολούλουδο που φυτρώνει ανάμεσα στα βάτα», φαινομενικά εύθραυστο, αλλά προικισμένο με τεράστια δύναμη επιβίωσης, ικανό να προσφέρει ασφάλεια και προστασία.
Οι επιστολές του Τζόυς προς τη Νόρα είναι ένα συγκινητικό χρονικό του έρωτά τους: χιούμορ, λυρισμός, έξαρση και αμφιβολία, ομολογίες πίστης και εκρήξεις οργής, νυγμοί ζήλιας και παραδοχές συντριβής, θρησκευτικό δέος και όρκοι λατρείας εναλλάσσονται πάνω σ’ έναν σταθερό καμβά υφασμένο από αγωνία για επικοινωνία και πόθο για σωματική και ψυχική ταύτιση.
«Δέξου με στην ψυχή της ψυχής σου» ικετεύει ο Τζόυς «και τότε θα γίνω στ’ αλήθεια
ο ποιητής της φυλής μου».