Η κληρονόμος της Πλατείας Ουάσινγκτον

"Αυτή η νουβέλα αρέσει στους πάντες, ακόμη και σ΄αυτούς που δεν συμπάθησαν ποτέ τον Χένρι Τζέημς" γράφει ο κριτικός Ντόναλντ Χολ, και σχεδόν όλοι, ειδικοί και μη, τείνουν να συμφωνήσουν μαζί του. Ο ίδιος ο Χένρι Τζέημς τη θεωρούσε, με κάποιον τρόπο, "αποπαίδι" του, ωστόσο οι αναγνώστες όλων των εποχών εξακολουθούν να γοητεύονται από την απλή αφηγηματική της τεχνική (τόσο διαφορετική από το περίτεχνο ύφος των όψιμων έργων του Τζέημς) και τα ολοζώντανα πορτρέτα των τεσσάρων ηρώων της.
Η μεγάλη απήχηση της Κληρονόμου στο αναγνωστικό κοινό, δεν άργησε να την οδηγήσει διασκευασμένη, πρώτα στη θεατρική σκηνή και αμέσως μετά στη μεγάλη οθόνη. Ξεκινώντας από το 1947 παίχτηκε πολλές φορές στο Μπρόντγουεη, ενώ οι κινηματογραφικές μεταφορές της φτάνουν ώς τα τέλη της δεκαετίας του '90. Ξεχωρίζει πάντα η ταινία του Γουίλιαμ Γουάιλερ με την Ολίβια ντε Χάβιλαντ και τον Μοντγκόμερι Κλιφτ, που κέρδισε τέσσερα Όσκαρ, και παραμένει ανεπανάληπτη από το 1949 μέχρι και σήμερα.