Από τον Κέυνς στη Θάτσερ χωρίς επιστροφή

Ζούμε ενδιαφέροντες καιρούς.


Είναι έντονη η αίσθηση του μεγάλου μετασχηματισμού ακόμη και σε όσους ανθρώπους αφήνονται στις εντυπώσεις της δικής τους και μόνο καθημερινότητας. Από το 2008 μέχρι σήμερα, βέβαια, η αίσθηση αυτή παράγεται από εικόνες κατάρρευσης και από την αγωνία για την έλευση ακόμη μεγαλύτερων καταστροφών.



Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος δεν έχει ακόμη γεννηθεί.


Τι είναι, ωστόσο, αυτό που καταρρέει; Και τι είναι αυτό το νέο του οποίου τη δημιουργία μπορούμε να επιδιώξουμε βάσιμα; Για να το θέσουμε με τους όρους του Γκράμσι, μπορεί αυτός ο καιρός των τεράτων να παραγάγει κι ελπίδα;


Γιατί αυτό είναι το κύριο ερώτημα, στο οποίο οι αριστεροί καλούνται να απαντήσουν. Δεν είναι η αναλυτική ανάδειξη του ζόφου το καθήκον σήμερα –αυτό οι άνθρωποι το βιώνουν άμεσα. Το ζητούμενο είναι η ελπίδα και η πίστη σε έναν πολύ καλύτερο κόσμο.



Το Χωρίς Επιστροφή επιχειρεί να συμβάλει σε αυτό· αναλύοντας τη σημερινή περίοδο του καπιταλισμού, αφού την εντάξει στη μεγάλη ιστορική φάση, που ανοίγει με την κρίση της δεκαετίας του 1970· επαναφέροντας, κυρίως, τα μεγάλα θέματα της κομμουνιστικής και ελευθεριακής παράδοσης. Για να αρχίσουμε να δημιουργούμε ξανά το δρόμο της χειραφέτησης.