Μένγκελε

Δύο άγνωστοι αναμεταξύ τους άνθρωποι της σημερινής εποχής: ένας άντρας (διοικητικός υπάλληλος κάποιας δημοσίας υπηρεσίας) και μία γυναίκα (υποψήφια διδάκτορας Ιστορίας) στο κουπέ ενός ηλεκτροκίνητου τρένου, σε ένα νυχτερινό δρομολόγιο· μία τυπική συζήτηση γνωριμίας. Όλα ξεκινούν με μία ξαφνική διακοπή ρεύματος, οπότε οι δύο πρωταγωνιστές για να ξεπεράσουν την αμηχανία τους θα παίξουν το παιδικό παιχνίδι των ρόλων (όπου ο καθένας από τους δύο αναλαμβάνει να υποδυθεί μία πολύ συγκεκριμένη ιστορική ή φανταστική προσωπικότητα): ο άντρας θα παραστήσει τον «Γιόζεφ Μένγκελε», τον διαβόητο «Άγγελο του Θανάτου» του Άουσβιτς, και η γυναίκα την «Εσθήρ», την εγγονή μίας Εβραίας επιζήσασας, θύματος των φρικτών πειραμάτων του μυστηριώδους γιατρού. Γρήγορα όμως το παιχνίδι θα αλλάξει τροπή για τους δυο εγκλωβισμένους στο κουπέ του τρένου: μήπως στα αλήθεια είναι αυτό που δήθεν υποδύονται; Και πού μπορούν να φτάσουν «παίζοντας» ένα τέτοιο παιχνίδι με την ηθική, με την ανθρώπινη κατάσταση, με όλη την προηγούμενη Ιστορία;

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Μ: Να δώσω το σύνθημα της έναρξης του παιχνιδιού
Ε: Ναι, φυσικά…
Μ: Θα το επαναλάβετε από την πλευρά της Εσθήρ;
Ε: Γιατί, είναι αυτό απαραίτητο;
Μ: Δεν είναι απαραίτητο… Μα είναι κάτι σαν
τελετουργικό, για να πάει καλά το παιχνίδι…
Ε: Ας είναι, λοιπόν…
Μ: «Αν είσαι η Εσθήρ, είμαι ο Μένγκελε…»
Ε: «Αν είσαι ο Μένγκελε, είμαι η Εσθήρ…»