Σύντομο αισθηματικό ταξίδι

Ποιος ξέρει άλλωστε αν το όνειρο ήταν αυτό που θυμήθηκε ο κύριος Άγιος; Όταν ξυπνάς παρεμβαίνει αμέσως η αναλυτική σκέψη για να το υφάνει και να το ολοκληρώσει. Είναι σαν να θέλεις να συντάξεις ένα γράμμα βασισμένος σ' ένα σημείωμα. Το όνειρο είναι σαν μια αλληλοδιαδοχή από αστραπές που, για να αποκτήσουν υπόσταση, πρέπει η αστραπή να γίνει σταθερό φως και να αναδομηθεί ακόμη και όταν δεν φαίνεται, ακριβώς γιατί δεν είναι φωτισμένη. Με λίγα λόγια, η ανάμνηση του ονείρου δεν είναι ποτέ το ίδιο το όνειρο. Μοιάζει με σκόνη που διαλύεται...
Στην ημιτελή αυτή νουβέλα, έργο συγγενικό με το opus magnum του Ίταλο Σβέβο, τη Συνείδηση του Ζήνωνα, αναπτύσσονται τα θέματα που απασχολούν τον συγγραφέα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του: τα όνειρα και η σπουδαιότητά τους, ο πεσιμισμός, το αβάσταχτο βάρος των κοινωνικών συμβάσεων και η δυνατότητα μιας, έστω και σύντομης, απόδρασης από τη βαρετή καθημερινότητα και τους εξαναγκασμούς της αστικής κοινωνίας.
Ένα έργο των αρχών του 20ού αιώνα από τον συγγραφέα ο οποίος σηματοδότησε την αρχή του Μοντερνισμού στην ιταλική λογοτεχνία και πρώτος ενδιαφέρθηκε για τον Φρόυντ και τη θεωρία της ψυχανάλυσης.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου