Συνοπτική ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου

Τα πρώτα βήματα του κινηματογράφου στην Ελλάδα

Το 1906, ο γάλλος οπερατέρ Λεόν, ανταποκριτής της Γκομόν, ήρθε από την Αίγυπτο και κάλυψε ειδησεογραφικά τους ενδιάμεσους Ολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν στην Αθήνα, σε ανάμνηση των προ δεκαετίας επίσημων Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Λεόν πολιτογραφήθηκε ως «ο πρώτος έλληνας κινηματογραφιστής». Το πρώτο αυτό «ελληνικό» ζουρνάλ βρήκε απήχηση στο κοινό, όχι σαν η «θαυμαστή» εφεύρεση που ήδη είχε καθιερωθεί, αλλά κύρια σαν θέμα και θέαμα ενός σημαντικού για τον τόπο γεγονότος. Τον επόμενο χρόνο μνημονεύεται ένα ακόμη ζουρνάλ, με πιθανό οπερατέρ τον Λεόν, "Η εορτή του Γεωργίου του Α'", που καταγράφει τη γιορτή του βασιλιά και τους προσκεκλημένους του.
Ιδιόμορφη περίπτωση για τον ελληνικό κινηματογράφο υπήρξαν οι Αδελφοί Γιαννάκης και Μίλτος Μανάκια ή Μανάκη, που έχουν αναγνωρισθεί ως οι πρωτεργάτες της Έβδομης Τέχνης στα Βαλκάνια, αν και προηγήθηκαν οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, όπως και οπερατέρ από βαλκανικές χώρες που τραβούσαν υλικό για γαλλικές εταιρείες. Γεννήθηκαν στην τουρκοκρατούμενη Αβδέλα, βλάχικο χωριό των Γρεβενών και το 1905 έκαναν εκεί την πρώτη τους ταινία, που θα πρέπει να ήταν οι "Υφάντρες", αφού δεν έχει αποσαφηνισθεί πλήρως η φιλμογραφία τους. Θέμα (σε ακίνητο κάδρο όλη η δράση, με ένα κοντινό της γιαγιάς) οι γυναίκες του χωριού των Μανάκια, μπροστά στο σπίτι τους, καθώς γνέθουν το μαλλί. [...]