Η ηθοποιός Νέλλη Αγγελίδου

Η Νέλλη Αγγελίδου είναι μια σπάνια, πρωτοφανής περίπτωση στο ελληνικό θέατρο. Συνήθως το θέατρο γίνεται αντικείμενο λατρείας και επιδίωξη αγοριών και κοριτσιών από τη νεαρή τους ηλικία. Έτσι, εισέρχονται στις σχολές ή ανεβαίνουν στο σανίδι ακόμη έφηβοι· και κάθε έφηβος έχει μια ορμή, ένα συναισθηματικό ελατήριο, συχνά ακατέργαστα και αδιαμόρφωτα.
Η Αγγελίδου μπήκε στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης κι εμφανίστηκε στη σκηνή, αφού είχε ήδη έγγαμο βίο, και παιδί που δε χρειαζόταν πλέον τη μητρική φροντίδα. Δε θα εξετάσω τώρα εδώ ποιες επιθυμίες πιθανόν χαλιναγώγησε, ποιες δημιουργικές δυνάμεις τιθάσευσε και πώς αυτή η χρονίζουσα κυοφορία διοχετεύτηκε, ώστε να δημιουργήσει μια δυναμική ωριμότητα. Όλοι εμείς που είδαμε την Αγγελίδου να εμφανίζεται ως ώριμη γυναίκα σε πρώτους ρόλους στο Υπόγειο του Κουν, είχαμε την ευκαιρία να εκπλαγούμε με τη σιγουριά, τη στερεότητα και την ισορροπία μιας ηθοποιού που, ενώ είχε μικρή σκηνική πείρα, διέθετε μεγάλα αποθέματα συναισθηματικής περιουσίας, που αναπτύσσονταν στη σκηνή με βεβαιότητα και με μέτρο.