Δασκαλάκης Στέφανος

Στον τόπο μας για πάνω από ενάμιση αιώνα έχουν λάμψει σπουδαίοι καλλιτέχνες. Κατά καιρούς έπεσε πάνω τους σκιά από τους εμπροσθοφύλακες της νεότερης τέχνης, τάση που και σήμερα είναι διάχυτη. Πρέπει να σταθούμε δίχως φειδώ ψύχραιμοι, αντικειμενικοί, να αντιληφθούμε ποια είναι η προσφορά τούτων των πιστών στην μακρόχρονη παιδεία της τέχνης, έχοντας ανατρέξει και μαθητεύσει σε όλα τα ρεύματα του αιώνα ώστε να σχηματίσουν το προσωπικό ιδίωμα, άρα αληθινών (που το έχουμε ανάγκη σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε). Σε εμάς εδώ, σε όσους πιστεύουν στην ζωγραφική, συνήθως της παράστασης, κατατάσσεται μεγάλος κύκλος καλλιτεχνών και φιλοτέχνων· θερμός ο δεύτερος για τους πρώτους· δένονται με αγάπη προς την τέχνη. Στις νεότερες γενιές, γνωρίζω αυτούς που τώρα είναι μεσήλικες -και λιγότερο τους πολύ νέους- με σημαντικό έργο ως τώρα και με ευρύ μέλλον είναι επίλεκτοι. Κάθε παρουσίαση έργων εκείνων, που βρίσκονται στην ακμή τους, είναι ένας σταθμός δημιουργίας, όπως τώρα του Στέφανου Δασκαλάκη. Θα τον πω προεξάρχουσα φυσιογνωμία, έστω κι αν δεν θα του άρεσε ο χαρακτηρισμός, γιατί έχει μια μακρόχρονη θητεία -ή μαθητεία- στην τέχνη, γιατί ξεκίνησε από πολύ νεανική ηλικία· με την σταθερότητα στις αποκτημένες αξίες και τις γνώσεις με τις οποίες μορφώθηκε, χάρη στον εσωτερικό πλούτο του, έθεσε σε κίνηση την έφεση προς την τέχνη και την ζωγραφική (αν μιλήσουμε για ταλέντο πηγαίνουμε πολύ πίσω).