Θύρες και θυρώματα της Ρόδου στο πέρασμα των αιώνων

Η αρχιτεκτονική της Παλιάς Ρόδου. Υλικό από την περίοδο της Ιπποτοκρατίας και της Τουρκοκρατίας και αργότερα τα νεοκλασικά της Ιταλοκρατίας, που σημάδεψαν την όψη της νέας πόλης.






Μια περιήγηση στη μεσαιωνική πόλη της Ρόδου στα χνάρια που άφησε η σμίλη Οθωμανών, Ρωμιών και Ιταλών



Καρπός της δεκαπεντάχρονης θητείας της στο Γραφείο Συντήρησης και Αποκατάστασης της Μεσαιωνικής Πόλης της Ρόδου, το λεύκωμα της Μάγδας Γ. Μαριά μελετά τα κτίρια της Ιπποτοκρατίας και της Τουρκοκρατίας αλλά και τα νεοκλασικά, εστιάζοντας κυρίως στις διακοσμήσεις, στα υπέρθυρα και στις θύρες τους. Ολη η ιστορία διαβαίνει μέσα από αυτά τα γοτθικά υαλοστάσια και τις εγκοπές τις χρωματισμένες κάποτε με την πιο διαλεχτή κηρομαστίχη, τους θολίτες, τα μαρμάρινα περιθυρώματα και τα αναγεννησιακά αρκοσόλια, που η συγγραφέας αποθησαύρισε στο βιβλίο της, νιώθοντας την ανάγκη να περισώσει όλη ετούτη την αδιαμφισβήτητη ομορφιά και χάρη που αφανίζεται σιγά σιγά από τον χρόνο.

Προσπάθεια σίγουρα απαιτητική και καθ όλα επαινετή - από την πρώτη στιγμή κερδίζουν τον αναγνώστη οι απεικονίσεις των κτιρίων και των ποικιλώνυμων μνημείων, που έτσι όπως εμφανίζονται μπροστά μας δημιουργούν μια καλειδοσκοπική αλληλουχία ρυθμών και ύφους, ξυπνώντας μια θολή ανάμνηση από γεγονότα δραματικά που χάνονται στην αχλύ της ιστορίας: η κεντρική είσοδος των Σφαγείων, που συνδυάζει στοιχεία της οθωμανικής αρχιτεκτονικής με ανάγλυφα παραδοσιακά διακοσμητικά μοτίβα της Λίνδου· η κυρία είσοδος του Στρατολογικού Γραφείου σε σχήμα γωνιώδους αψίδας, της οποίας το περιθύρωμα κοσμείται από πλοχμούς και ανθέμια· η Παναγιά του Κάστρου, πριν από την κατεδάφιση του μιναρέ από τους Ιταλούς· η είσοδος του Αρχαιολογικού Μουσείου, γοτθικού ρυθμού, με πλούσιο οξυκόρυφο φλογωτό περιθύρωμα και ορθογώνιο πλαίσιο διακοσμημένο με ανθέμια· το περιθύρωμα αναγεννησιακής τεχνοτροπίας στο κτίριο της «Καστελλανίας»· ένα παράθυρο στο Ρετζέπ Πασά Τζαμί με τυφλό τοξύλλιο που φέρει πλακάκια διακοσμημένα με φυτικά θέματα.

Και ακόμη λεπτομέρειες από την είσοδο της Οικίας Καλαφατά, τη Λέσχη των Κυνηγών ή Βιβλιοθήκη «Del Fiore», την Παιδαγωγική Ακαδημία, τη Μουσουλμανική Βιβλιοθήκη, το Νεκροταφείο του Μουράτ Ρεΐς, το «Ναυαρχείο», την οικία Γεωργαλλή-Χαλικάκη, την έπαυλη Αθανασίου Καζούλη, το Τζαμί του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, την έπαυλη Αντωνίου Αγιακάτσικα, την εκκλησία της Αγίας Τριάδας, το Κατάλυμα της «Γλώσσας» της Ωβέρνης, την επιβλητική, τέλος, «Πορτάρα του Λιμανιού» που χτίστηκε τον 19ο αιώνα από τους Οθωμανούς για να συνδέει το λιμάνι με τον χώρο των στρατιωτικών εγκαταστάσεων.



ΤΟ ΒΗΜΑ , 02-03-2003