Μικρές εξομολογήσεις στις αγωνίες της εποχής

Φαντάζει ομολογουμένως αδιανόητη η αποχή από την καθημερινότητα, από τους εν εξελίξει αγώνες, όλων αυτών! Είναι τόσο μεγάλη η συνεχιζόμενη αδιαφορία των πνευματικών που ερεθίζει. Από πού όμως, θα μπορούσε φυσικά ένας αφελής αλλά και ένας υποψιασμένος παρατηρητής να ρωτήσει, πήραν άραγε οι πνευματικοί ταγοί τα δημιουργικά ερεθίσματά τους και έφτασαν εκεί που έφτασαν και τώρα σωπαίνουν προκλητικά; Η άρνησή τους να εμβαπτισθούν στα νάματα της καθημερινότητας, να πρωτοστατήσουν στους κοινωνικούς αγώνες, να βοηθήσουν όσο και όπως μπορούν, στη δίκαιη και ομαλή εξέλιξη των καθημερινά αναφυομένων προβλημάτων, στερεί την κοινωνία από ένα πολυποίκιλο λαβύρινθο αξιών τόσο απαραίτητων στις μέρες μας, αφήνει τη διαχείριση των πραγμάτων στους απελπιστικά ολίγιστους, τη διαύγεια και τη διαφάνεια ορφανές! Οι πνευματικοί άνθρωποι οχυρώθηκαν πίσω από πρόσκαιρες προσωπικές επιτυχίες, με όποιο τρόπο οι συγκεκριμένες αποκτήθηκαν, απολαμβάνουν τη μοναξιά και πολυπόθητη απομόνωσή τους και παρατηρούν, φευ, τα διαδραματιζόμενα χαμηλά εκεί, όπως κάποτε μερικοί άλλοι παρακολουθούσαν ναυμαχίες άρτια εξοπλισμένων ξενόφερτων στόλων εναντίον αδύναμων αμυνομένων, αποστασιοποιημένοι από τα καθημερινά όχι για να γίνουν έστω παραδείγματα δημιουργικά, αλλά για να αποφύγουν την αναπόφευκτη σύγκρουση, τις πολλαπλές αντιπαραθέσεις, με ό, τι όλα αυτά συνεπάγονται! Από εκεί βεβαίως που θα προκύψει η κάθε θετική και δημιουργική κίνηση, η καθοδήγηση της νεολαίας, η κοινωνική δικαιοσύνη, η αλήθεια!