Πυγμαλίων

Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά θεατρικά έργα του πολυγραφότατου συγγραφέα, ο οποίος μάλιστα το 1925 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ για την προσφορά του στην παγκόσμια λογοτεχνία.

Το έργο περιγράφει τα παθήματα του καθηγητή HenryHiggins με μία ταπεινή λουλουδού των δρόμων του Λονδίνου, την Ελίζα Doolittle, η οποία, με την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση, μεταμορφώνεται σε μια εκλεπτυσμένη φιγούρα, όπως ακριβώς περιγράφει και τον μύθο του Πυγμαλίωνα, φημισμένου γλύπτη από την Κύπρο, ο Ρωμαίος ποιητής Οβίδιος.

Ο ακραίος ρεαλισμός και το αιχμηρό χιούμορ -στοιχεία που χαρακτηρίζουν το έργο του Σω- προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων στη βικτωριανή Αγγλία τη δεκαετία 1910 αλλά συνάμα δικαιολογούν και την τεράστια επιτυχία που ακολούθησε –τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο- καθιστώντας το έργο ίσως το διασημό-τερο του δημιουργού.

Στον κινηματογράφο το έργο μετονομάστηκε σε «Ωραία μου κυρία», σενάριο που τιμήθηκε με Όσκαρ το 1939. Είναι, επομένως, ο Σω ο μοναδικός συγγραφέας κάτοχος τόσο ενός Βραβείου Όσκαρ όσο και του Νόμπελ. Το «χαρούμενο τέλος» όμως της κινηματογραφικής απόδοσης καθόλου δεν ευχαρίστησε τον Σω αφού παραποιήθηκε η γνήσια πρόθεσή του, έτσι όπως αποκαλύπτεται στο θεατρικό κείμενο: η ηρωίδα, με δική της επιλογή, εγκαταλείπει τον ιδιότροπο μα συνάμα ειλικρινή δημιουργό της αφού υπερτερούν οι απότομοι τρόποι του και η ερωτική του απάθεια.

Με έκδηλες φεμινιστικές αντιλήψεις ο Σω αρνείται την εμπορευματοποιημένη τέχνη και αποδίδει την αληθινή διάσταση του χαρακτήρα των ηρώων του. Η μετάφραση του Γεώργιου Μ. Καλογεράκη αποτελεί μια εξαιρετική δουλειά που συνδυάζει τη φυσικότητα των χαρακτήρων και των διαλόγων με την πιστότητα του κειμένου.