Μπακούνιν, Μιχαήλ

Ο εξέχων ρώσος επαναστάτης και πολιτικός συγγραφέας Μιχαήλ Μπακούνιν γεννήθηκε το 1814 στο Πρεμούκινο της Ρωσίας και πέθανε το 1876 στη Βέρνη της Ελβετίας. Είναι ο σημαντικότερος ίσως εκπρόσωπος του αναρχισμού του 19ου αιώνα. Η διαμάχη του με τον Καρλ Μαρξ δίχασε για πολλά χρόνια το ευρωπαϊκό επαναστατικό κίνημα. [μήπως για πάντα;]
Ο Μπακούνιν ήταν ο μεγαλύτερος γιος ενός μικρού γαιοκτήμονα της επαρχίας του Τβερ. Η εξέγερσή του άρχισε όταν τον έστειλαν στη Σχολή Πυροβολικού στην Αγία Πετροστο Πρεμούκινο, όπου αφοσιώθηκε στη μελέτη των γερμανών φιλοσόφων Γιόχαν Φίχτε και Φρίντριχ [μήπως Γκέοργκ;] Χέγκελ, και στη Μόσχα, όπου εισήλθε στους λογοτεχνικούς κύκλους του κριτικού Β. Μπελίνσκυ, του μυθιστοριογράφου Ι. Τουργκιένιεφ, και τον εκδότη Αλεξάντερ Χέρτσεν. Το 1840, κι ενώ οι ιδέες του ήταν ακόμη ρευστές, πήγε στο Βερολίνο για να ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του. Εκεί γοητεύτηκε από τις θεωρίες των Νέων Εγελιανών, ριζοσπαστών συνεχιστών του Χέγκελ. Το 1842 πήγε στη Δρέσδη όπου δημοσίευσε σε μια ριζοσπαστική εφημερίδα το πρώτο του επαναστατικό πιστεύω, που τελείωνε με τον περίφημο και γνωστό ώς σήμερα αφορισμό του: «Το πάθος για την καταστροφή είναι και δημιουργικό πάθος». Αυτό του στοίχισε την επιτακτική διαταγή να επιστρέψειστην Ρωσία. Αρνούμενος να υπακούσει, έχασε το διαβατήριό του. μετά σύνοτμο χρονικά διαστήματα παραμονής στην Ελβετία και το Βέλγιο, ο Μπακούνιν εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου συναναστράφηκε γάλλους και γερμανούς σοσιαλιστές, όπως τον Πιερ-Ζοζέφ Προυντόν και τον Καρλ Μαρξ, και πολλούς Πολωνούς εμιγκρέδες, οι οποίοι τον ενέπνευσαν να συνδυάσει την υπόθεση της εθνικής απελευθέρωσης των σλαβικών λαών με εκείνη της κοινωνικής επανάστασης. Η επανάσταση του 1848 στο Παρίσι του έδωσε την πρώτη γεύση απόοδομαχίες· και μετά λίγες μέρες ενθουσιώδους συμμετοχής, ταξίδεψε προς τα ανατολικά με την ελπίδα να μεταδώσει τις φλόγες της επανάστασης στη Γερμανία και την Πολωνία. Τον Ιούνιο του 1848 στην Πράγα παρακολούθησε το Σλαβικό Συνέδριο, το οποίο τελείωσε απρόσμενα όταν τα αυστριακά στρατεύματα βομβάρδισαν την πόλη· λίγο αργότερα τον ίδιο χρόνο, ζώντας ασφαλής στο Ανχάλτ-Κέτεν, στην Γερμανία, έγραψε το πρώτο του σημαντικό μανιφέστο, Κάλεσμα στους Σλάβους. Κατήγγειλε την αστική τάξη ως ξοφλημένη αντεπαναστατική δύναμη· ζήτησε την ανατροπή της αυτοκρατορίας των Αψβούργων και τη δημιουργία στην Ευρώπη μιας ελεύθερης ομοσπονδίας σλαβικών λαών· και βασίστηκε στον αγρότη, και ιδίως στον ρώσο αγρότη, με την παράδοσή του της βίαιης εξέγερσης, ως κύριοσυντελεστή της επικείμενης επανάστασης.
Κουρασμένος από την αδράνεια, ο Μπακούνιν επιδόθηκε και πάλε σε επαναστατικές ίντριγκες και, λαμβάνοντας μέρος στην εξέγερση της Δρέσδης τον Μάιο του 1849, δεν κατάφερε αυτή τη φορά να αποφύγει τη σύλληψη. Οι σαξονικές αρχές τον παρέδωσαν στην Αυστρία, και η Αυστρία, αφού τον κράτησε για ένα διάστημα φυλακισμένο, τον παρέδωσε στη Ρωσία. Τον Μάιο του 1851 βρισκόταν πάλι σε ρωσικό έδαφος, έγκλειστος στο φρούριο Πετροπαυλόσκ στην Αγία Πετρούπολη. Εκεί,έπειτα από παρακίνηση του αρχηγού της αστυνομίας, έγραψε τη μυστηριώδη Ομολογία [μήπως Απολογία], η οποία δεν δημοσιεύτηκε ώς το 1921. Μεγάλο μέρος της αποτελείται από εκφράσεις μετάνοιας για τις πράξεις του. Έχει όμως και σημεία απείθειας και τονίζει την αφοσίωσή του Μπακούνιν στους Σλάβους και το μίσος του για τους Γερμανούς –αισθήματα που πρόσεξε με ενδιαφέρον και επιδοκίμασε ο ίδιος ο τσάρος. Ωστόσο, δεν βοήθησαν τον κρατούμενο. Παρέμεινε για τρία χρόνια στο φρούριο Πετροπαυλόσκ και για άλλα τρία σε ένα άλλο φρούριο, το Σλούσεμπουργκ, με αποτέλεσμα να τρωθεί σοβαρά η υγεία του. τέλος, το 1857, τον έβγαλαν από την φυλακή για να τον εκτοπίσουν στη Σιβηρία. Ο κυβερνήτης της Ανατολικής Σιβηρίας ήταν εξάδελφος της μητέρας του Μπακούνιν, καιπιθανόν μέσω αυτής της γνωριμίας πήρε την άδεια το 1861 να κατέβει ποταμό Αμούρ, δήθεν για εμπορικές δουλειές. Όταν έφτασε όμως στην ακτή, ανέβηκε σε ένα αμερικάνικο πλοίο που είχε προορισμό Ιαπωνία και κατέληξε μέσω των Η.Π.Α. στην Αγγλία.
Ηάφιξη του Μπακούνιν στα τέλη του 1861 στο Λονδίνο τον επανασύνδεσε με τον Χέρτσεν, τον οποίο είχε δει για τελευταία φορά στο Παρίσι το 1847 και ο οποίος είχε σημαντική θέση ανάμεσα στους ρώσους εμιγκρέδες ως εκδότης της εφημερίδας Kolokol (Η Καμπάνα)
7.63 8.48 Κερδίζετε: €0.85
(1)
6.68 9.54 Κερδίζετε: €2.86