Η κυρά της Σμύρνης

ΣΜΥΡΝΗ! Ένας κόσμος γεννημένος για τις χαρές της ζωής... Ανθρωποι αλλιώτικοι... Ο έρωτας άγγιζε τις ευαίσθητες ψυχές τους, απλώνοντας το πέπλο του με γοητεία, ρομαντισμό, αγνότητα.
Τα χτυποκάρδια της Ιφιγένειας, της Ελενίτσας -κόρης αγαπημένης του πατέρα– του Σώσου βρήκαν το γιατρό Γεώργιο Ιωαννίδη απροετοίμαστο, όχι όμως και τα γεγονότα...
"1922, είκοσι έξι του Σεπτέμβρη, μέρα σημαδεμένη από τη Μοίρα, αφηνόταν η Σμύρνη στο έλεος του εχθρού. Η Σμύρνη καιγόταν... η Σμύρνη πέθαινε...".
Στην Ελλάδα πια, η Στάσα, η αρχόντισσα γιατρούδαινα, Σμυρναία, προσπάθησε "να ξεφύγει από το χθες, για να φτιάξει το αύριο με τα όνειρα του σήμερα".
Η νενέ η Σταματία μιλούσε για "τη ρόδα της ζωής που γυρίζει: τα πάνω πάνε κάτω και τα κάτω απάνω"...
Η Ελένη, μητέρα, γνήσια "κυρά της Σμύρνης ζητά από την κόρη της να γράψει ό,τι είδε και ό,τι άκουσε...