Το ταξίδι των ψυχών

Στις νουβέλες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο Το ταξίδι των ψυχών -πρώτο μέρος μιας δίτομης συλλογής με τον γενικό τίτλο Ιστορίες μαθητείας μέσα στον χρόνο- η συγγραφέας επιχειρεί τη συμβολική ανάδυση μιας μυθοποιημένης εξ' ορισμού εποχής, την επιστροφή σε ένα παρελθόντα χρόνο, εκείνον της παιδικής ηλικίας και της εφηβείας, όχι με κίνητρο μια αφηρημένη νοσταλγία, αλλά με αντικειμενικό σκοπό να καταστεί ο χαμένος αυτός χρόνος αισθητός, να κερδηθεί, να μεταμορφωθεί σε νόημα ή στην ιδέα εκείνη χάρη στην οποία η θλίψη, η μελαγχολία και η μοναχικότητα του παιδιού και του εφήβου χάνουν τη δύναμη που έχουν να πληγώνουν, όσο επιμένουν να συνεχίζουν να αναβιώνουν οδυνηρά στον παρόντα χρόνο του ενηλίκου.

Το ταξίδι των ψυχών προς το άγνωστο είναι ο θάνατος, η αίσθηση της καταστροφής, αλλά είναι και η ζωή που επιθυμεί να ερμηνεύσει την οδύνη ανασύροντας το ανοίκεια γνώριμο από το παρελθόν.

Η λογοτεχνική γλώσσα εδώ, μέσα από μια απλή αφηγηματική γραφή, συγκροτεί τον δικό της ενσωματωμένο χρόνο της διήγησης, που δεν είναι τόσο ένας διάλογος με το παρελθόν ή τη μνήμη, όσο μια διαρκής αναμέτρηση με το πραγματικό και το φανταστικό, που στον μύθο της παιδικής και εφηβικής ηλικίας ταυτίζονται, διοχετεύονται αβίαστα σ' εκείνο το ασύνειδο μεταθανάτιο χιούμορ.

Ο ηθικός τόνος που κυριαρχεί σε αυτές τις νουβέλες "μαθητείας" και στοχεύει στη συμφιλίωση με το κακό, αφήνει ωστόσο μετέωρο το μυστήριο, το αίνιγμα, τη δυνατότητα να ζούμε με τη φαντασία δίχως αυτό να μας αποσπά από την πραγματικότητα, αφού η αυτογνωσία δεν θέλει να είναι αυτοσκοπός αλλά εμπειρία και κοινωνία του πραγματικού.