Φρανκενστάιν

«...Είναι αλήθεια πως είμαι ένας άθλιος. Δολοφόνησα όμορφους και ανυπεράσπιστους. Έπνιξα αθώους στον ύπνο τουςκαι έσφιξα μέχρι θανάτου το λαιμό ανθρώπων που δεν είχαν κάνει κακό ούτε σε μένα ούτε σε άλλο ζωντανό πλάσμα.Το δημιουργό μου, το εκλεκτότερο πλάσμα σ αυτό τον κόσμο, που άξιζε αγάπη και θαυμασμό, τον έριξα στην απελπισία.Τον κυνήγησα ώσπου τον έφερα στην καταστροφή. Εδώ βρίσκεται, ωχρός και παγωμένος, παραδομένος στο θάνατο.Με μισείς. Αλλά η απέχθειά σου δεν μπορεί να συγκριθεί μ αυτήν που δείχνω εγώ σε μένα. Κοιτάζω τα χέρια που έκαναναυτή την πράξη. Σκέφτομαι την καρδιά που τη συνέλαβε και δε βλέπω την ώρα που το όραμα αυτό δε θα στοιχειώνειπια τις σκέψεις μου».