Γράμμα από την Οδησσό

Τέλη 1914. Ο πόλεμος χωρίζει τον κόσμο στα δύο. Ο Χριστόφορος αναγκάζεται να αφήσει την οικογένειά του στη Γαλλία και να επιστρέψει στην Οδησσό, όπου εργάζεται ως καθηγητής γαλλικών. Ο χωρισμός οδυνηρός. Η επικοινωνία αδύνατη. Η καθημερινότητα σκληρή μακριά από πρόσωπα αγαπημένα. Αρχίζει να γράφει, γράμματα ερωτικά, γράμματα που γίνονται σανίδα σωτηρίας για κείνον που μένει μόνος, γράμματα που δε θα σταλούν ποτέ και ίσως να μη διαβαστούν ποτέ. Σκοπός του γίνεται η εκμάθηση ρωσικών για να μπορέσει να δώσει εξετάσεις στο δημόσιο. Όνειρό του να σμίξει και πάλι με τους δικούς του. Ο πόλεμος, όμως, καλά κρατεί.
Μια άλλη γυναίκα θα έρθει να αλλάξει τον κόσμο του. Κόλαση, παράδεισος, βότκα, Τσέχοφ, ρωσικά, γαλλικά. Μαθητής και δάσκαλος, μαθήτρια και δασκάλα θα γίνουν ένα. Έρωτας; Πάθος; Μοιραία σχέση;

«Η ζωή, όμως, πιο δυνατή κι από το θάνατο, σε σπρώχνει μπροστά».

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου