Ο γέρος του Βοριά

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, η Πρώτη, η οικογένεια, τα μαθητικά και φοιτητικά χρόνια, οι πρώτες σκέψεις, οι πρώτες εκλογές, τα υπουργεία, η Αμαλία, η Ζήμενς (νυν και αεί), οι πρωθυπουργίες, το Κυπριακό, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ίντριγκες και τα παρασκήνια, η ρήξη με το Παλάτι, η αυτοεξορία, η Μεταπολίτευση, οι προεδρίες...

Η Φρειδερίκω κι ο διάδοχος Κωνσταντίνος στυλώνουνε τα ποδάρια.
- Θα πάμε, κι ο κουφός θα πει κι ένα τραγούδι!
- Θα σας πατσαβουριάσουνε, καθίστε καλά...
- Θα πάμε...
- Ίσα μωρή αβόγγητη...
Στις 5 Ιουνίου η Φρειδερίκω τηλεφωνάει στον Αβέρωφ.
- Εμπρός; Ποιος τελεφωνάει;
- Η Αυτού Μεγαλειότης βασίλισσα της Ελλάδος...
- Τα σέβη μου, μανδάμ...
- Πες στον κουφό ότι εμείς θα πάμε στο Λονδίνο...
Ο Αβέρωφ λέει στον Καραμανλή για το τηλέφωνο της Φρειδερίκως. Καλάνε σύσκεψη μ' άλλους υπουργούς.
Τον Κανελλόπουλο, τον Ράλλη, τον Θεοτόκη, τον Παπαληγούρα, τον Τσάτσο, τον Μακρή, τον Πιπινέλη, τον Ροδόπουλο.
Όλοι συμφωνάνε με τον Καραμανλή ότι δεν πρέπει η βασίλισσα να πάει στην Αγγλία.
Ακόμη κι ο Ράλλης, που μπορεί νάτουνε βασιλόφρων, αλλά ήτουνε λογικός άνθρωπος, κάργα ρεαλιστής, ίσως ο καλύτερος μαθητής του Καραμανλή.
Στις 8 Ιουνίου, ημέρα Σάββατο, είν' η αρχή του τέλους για τον Καραμανλή.
Σηκώνεται πρωί πρωί, ξυρίζεται, ντύνεται, τρώει και μια κουταλιά κομπόστα που τούχε φτιάκει η Αμαλία. Της λέει ένα ξερό "γεια", πλησιάζει την πόρτα, την ανοίγει, βγαίνει όξω και την τραβάει με δύναμη.
Τα νεύρα είναι τεντωμένα.
Παγαίνει στο παλάτι.
Χτυπάει το κουδούνι.
Ανοίγει ο Κοκός.
- Τι θέτε;
- Τον κύριο Παύλο...
- Να δω αν μποράει να σε δεχτεί, γιατί τρώει το πρωινό χαβιάρι του...
- Δε μου λες ρε; Απ' τα εκατομμύρια σπερμαζωάρια πούχε ο πατέρας σου εσύ ήσουνε το πιο γρήγορο;
Μετά από λίγο, ο Παύλος, μαζί με τον Κοκό, δέχονται τον Καραμανλή.
- Άκου. Ξεκάθαρα και σταράτα. Δεν πρέπει να πάτε στην Αγγλία...
Τότενες, πετάγεται ο διάδοχος.
- Γιατί παρακαλώ; Έχει κι εκπτώσεις. Θα ψωνίσει η μαμά... Κακή ιδέα είναι;
- Κακή ιδέα είχε η μάνα σου πούκατσε στον πατέρα σου...