Λευκός γάμος

Το θέμα του «Λευκού γάμου» είναι το ξύπνημα της εφηβείας. Έργο ποιητικό, που δε σταματάει στην ποίηση, όπως π.χ. το «Ξύπνημα της άνοιξης» του Βέντεκιντ, αλλά προχωρεί τόσο πολύ που να μην μπορεί κανείς να ξεχωρίσει εύκολα τα όρια του ποιητικού από το κοινωνικό δράμα.
Τα πρόσωπα μας είναι γνωστά. Ο ταύρος-πατέρας που χρησιμοποιεί όλες τις γυναίκες σαν «θηλυκά», την κόρη του όμως την θέλει άντρα! Και η ανικανοποίητη μητέρα που την πάντρεψαν με το ζόρι, γιατί ήταν πολλά κορίτσια στο σπίτι τους κι έπρεπε να αποκατασταθούν. Με αφετηρία αυτόν το γάμο των εχθροπραξιών, αρχίζει το γνωστό αστικό κουκούλωμα των πάντων. Αδιαφορία και φόβος μήπως αντικρίσουν την αλήθεια. Πρώτο θύμα η κόρη τους που, φοβισμένη απ’ όσα βλέπει γύρω της, περνάει τη δύσκολη για όλους τους ανθρώπους φάση της εφηβείας, ακόμα πιο βασανιστικά. Οι ανησυχίες της, οι φόβοι της, οι αναστολές της, δεν αφορούν κανέναν. Για τους γονείς σημασία έχουν τα λινά τραπεζομάντιλα, τα βατιστένια εσώρουχα, τα σερβίτσια, κι ένα «καλό παιδί» για το γάμο. Αν το καλό παιδί είναι φορτωμένο με άλλα τόσα προβλήματα, όσα και η Μπιάνκα, αυτό επίσης δεν ενδιαφέρει κανέναν.
Η Μπιάνκα μόνη, θα αντικρίσει τη μοίρα της. Θα αρνηθεί την κοινωνική σύμβαση, να παίξει το παιχνίδι όπως το έπαιξε η μάνα της, πιθανότατα και η γιαγιά της. Μέσα στη τραγικότητά της, κάνει ένα βήμα για να διαμαρτυρηθεί κι αυτή, όπως οι περισσότεροι ήρωες του Ρούζεβιτς, για την πλαστή πραγματικότητα, που την περιβάλλει σαν εφιάλτης.