Το κακό

Πώς ήταν δυνατόν το Ολοκαύτωμα να μην επαναφέρει και πάλι στο προσκήνιο το κλασικό φιλοσοφικό ερώτημα του πώς δηλαδή είναι δυνατόν να θεωρήσουμε ότι ο Θεός είναι συγχρόνως αγαθός και παντοδύναμος και όμως το κακό υπάρχει;

Για τον Paul Ricoeur έχει έλθει η στιγμή, το κακό, από κατηγορία της σκέψης να γίνει κατηγορία της πράξης. Όμως, ως κατηγορία της πράξης, το κακό δεν εξορίζει τη σκέψη. Αντιθέτως, αρχίζει πάλι από αυτήν. Πρόκειται όμως για μια σκέψη αλλιώτικη, που δεν αποβλέπει στο να γνωρίσει το αντικείμενό της. Για μια σκέψη που καλείται αντί για λύση να δώσει απάντηση.

(από την εισαγωγή του Γιώργου Γρηγορίου)

¨Από που προέρχεται το κακό; Από που προέρχεται το ότι κάνουμε το κακό; Για τον Paul Ricoeur, το να στοχαστείς το κακό είναι ένα χάσμα συλλογισμού? διότι η ελευθερία του ανθρώπου είναι ταγμένη να υπάρχει ενώπιον του κακού. Αυτό το μικρό κείμενο, που προέρχεται από μια διάλεξη που δόθηκε στη Λωζάννη το 1985, συγκαταλέγεται στο τεράστιο έργο αυτού του φιλοσόφου που δεν αυτοαποκαλείται θεολόγος, αλλά του οποίου η σκέψη εύκολα συγγενεύει με ορισμένες όψεις του προτεσταντισμού. Ένας άνθρωπος που σκέφτηκε το ευάλωτο απέναντι στο ηθικό κακό με μια βαθύτητα και λεπτότητα υποδειγματική.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου