Ο δάσκαλός μου ο Επίκουρος

Η δημοκρατία αυτοκτονεί. Μέσα από τη διαμάχη των πρωταγωνιστών της, το κλίμα διαφθοράς και τρόμου, τις δολοφονίες και λεηλασίες, ανατέλλει το άστρο του νεαρού Αύγουστου, του πρώτου αυτοκράτορα της Δύσης.
Ο γέρος Επίκουρος φιλόσοφος, τραπεζίτης και εκδότης βιβλίων Τίτος Αττικός, ξέροντας ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνει, αναπολεί με ηρεμία τα συγκλονιστικά εκείνα γεγονότα που καθόρισαν το μέλλον του δυτικού κόσμου. Θυμάται τους φίλους του που βρήκαν τον θάνατο, κρίνει πρόσωπα, ιδέες, συμπεριφορές.
Μα πάνω απ' όλα, κρίνει τη στάση που κράτησε ο ίδιος.
Ήταν δημοκράτης στα νιάτα του. Τώρα προσπαθεί να καταλάβει τα γυρίσματα της ιστορίας, τις μεταστροφές συνειδήσεων, τον τρόπο που σκέφτονται οι άλλοι.
Και κυρίως, το αν ο ίδιος στάθηκε συνεπής με την Επικούρεια Φιλοσοφία που ενστερνίστηκε νέος, όταν σπούδαζε στον Κήπο της Αθήνας.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)