Εφαρμοσμένη Λαογραφία

Ο όρος "εφαρμοσμένη λαογραφία" περιγράφει ένα φαινόμενο "χρήσης" και μια πρακτική, η οποία συναντιέται κυρίως στις τέχνες αλλά δεν είναι άγνωστη και στην επιστήμη: η "χρήση" στοιχείων του λαϊκού πολιτισμού σε γνωστικά πεδία και επίπεδα της κουλτούρας που δεν ανήκουν πια σ αυτόν.
Τέτοια στοιχεία ηθογραφισμού υπάρχουν ήδη στην ελληνιστική γραμματολογία, κορυφώνονται σε εποχές του ευρωπαϊκού πολιτισμού όπως στο μπαρόκ και στον ρομαντισμό, και λαμβάνουν ιδιαίτερες διαστάσεις, στην Ελλάδα και αλλού, την εποχή του ηθογραφικού κινήματος της λογοτεχνικής γενιάς του 1880, όταν η ιδεολογία του νεοελληνικού πολιτισμού δεν αναζητεί πλέον την ταυτότητα του με την αρχαιότητα αλλά στον εγχώριο λαϊκό πολιτισμό.
Ο Βάλτερ Πούχνερ στο νέο του βιβλίο, με περιεχόμενο οκτώ μελέτες εφαρμοσμένης λαογραφίας, αναλύει, ερμηνεύει αισθητικά και μας ταξιδεύει στον θρακικό καλόγερο και την περιγραφή του δρωμένου από τον Γεώργιο Βιζυηνό, αλλά και σε δραματικά έργα, όπως ο κυκλαδικός Ηρώδης, ο Μάρκος Μπότσαρης του ηθοποιού και αγωνιστή Θεοδώρου Αλκαίου και ο Βουρκόλακας του Φώτου Πολίτη. Ακόμη, ο συγγραφέας μας μεταφέρει στις δραματοποιήσεις της παραλογής του "Γεφυριού της Άρτας" και τον Λάζαρο του Πρεβελάκη, όπου οι λαϊκές αντιλήψεις συμφύρονται με την ευαγγελική αφήγηση και μια υπαρξιστική πραγμάτευση του θέματος της δεύτερης ζωής του φίλου του Χριστού.