Ανεπίδοτα και αναπάντητα

Η επιστημονική έρευνα είναι ένας διάλογος, διάλογος διπλός: ανάμεσα στον ερευνητή και το υπό εξέταση γνωστικό αντικείμενο και ανάμεσα στους ερευνητές που ανταλλάσσουν τις απόψεις τους· αν αυτοί δεν αντιδρούν, τότε κάθε δημοσίευμα μοιάζει με επιστολή ανεπίδοτη ή και αναπάντητη. Και τότε δεν λειτουργεί σωστά ο πνευματικός βίος.
Ο τόμος αυτός συγκεντρώνει δέκα θεατρολογικά μελετήματα από το χρονικό διάστημα 2007-2010, μελετήματα που συνδυάζουν θεωρητικούς προβληματισμούς με ιστορικές αναζητήσεις, ζητήματα ορολογίας και τεκμηρίωσης με σύγχρονες εφαρμογές του θεάτρου στην εκπαίδευση και στις επιχειρήσεις, ως και μελετήματα που καταπιάνονται με τη θεατρικότητα του δημοσίου και ιδιωτικού βίου και την επίδραση της μουσικής στο ελληνικό προεπαναστατικό θέατρο. Η αλληλουχία των κεφαλαίων ακολουθεί εν γένει μια χρονολογική σειρά, ξεκινώντας με γενικά και θεωρητικά ζητήματα, για να φτάσει σε ιστορικές θεματικές του ελληνικού θεάτρου από τον 18ο ως τον 20ό αιώνα, τελειώνοντας πάλι με μια ευρύτερη κοινωνική σκοπιά.
Συγκεκριμένα: η θεατρικότητα του λαϊκού πολιτισμού, το θέατρο ως σύμβολο και ως σημείο, το θέατρο πέραν του σημείου, ζητήματα ορολογίας στο νεοελληνικό θέατρο, ζητήματα τεκμηρίωσης στην ιστορία του ελληνικού προεπαναστατικού θεάτρου, λιμπρέτα όπερας στην ελληνική προεπαναστατική δραματουργία, το ελληνικό θέατρο στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο κατά το 19ο αιώνα, μελαγχολία και θάνατος στο λογοτεχνικό έργο του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου, θέατρο και εκπαίδευση στην Ελλάδα, το θέατρο των επιχειρήσεων. Τα ευρετήρια στο τέλος του τόμου, ονομάτων και προσώπων, εννοιών και όρων, τόπων, έργων και τίτλων, ξεκλειδώνουν τον θησαυρό των πληροφοριών και επιτρέπουν στον αναγνώστη και μια επιλεκτική χρήση του βιβλίου.