Ιστορία της Νεοελληνικής λογοτεχνίας (δεμένο)

Σύμφωνα με το γλωσσολόγο Γ. Ν. Χατζιδάκι, η νεοελληνική γλώσσα είναι η φυσική εξέλιξη της ελληνιστικής Κοινής. Ο Λίνος Πολίτης ενστερνίζεται αυτή την άποψη και θεωρεί το έπος του Διγενή Ακρίτα, γραμμένο πιθανότατα στο πρώτο μισό του 11ου αιώνα μ. Χ., αρχή της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Η Φραγκοκρατία με τα ιπποτικά της μυθιστορήματα θα επηρεάσει από το 13ο αιώνα τις επαρχίες του Βυζαντίου, κυρίως την Κρήτη και την Κύπρο, οι οποίες θα αργήσουν να υποταχθούν στους Τούρκους εξακολουθώντας να δημιουργούν τα ποιητικά τους κομψοτεχνήματα μέχρι το 17ο αιώνα. Η πρώτη φάση τελειώνει με την πτώση της Κρήτης το 1669, αλλά η λογοτεχνική παραγωγή θα συνεχίσει να μεταλλάσσεται στις χώρες της Διασποράς, ενώ ο τουρκοκρατούμενος Ελληνισμός θα γεννήσει το δημοτικό τραγούδι.

Ο Διαφωτισμός θα επηρεάσει βαθιά τους Ελληνες λογίους του 18ου αιώνα, οι οποίοι θα προσπαθήσουν με όλες τους τις δυνάμεις να μορφώσουν τους υπόδουλους συμπατριώτες τους. Ο Λίνος Πολίτης αφιερώνει αρκετά κεφάλαια στον Κοραή, τον Ρήγα, τον Σολωμό, τον Κάλβο και την Εφτανησιώτικη Σχολή. Μετά την απελευθέρωση, τα λογοτεχνικά ρεύματα μιμούνται τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά, μέχρι την τομή που φέρνει ο Παλαμάς και η γενιά του 1880. Το γλωσσικό ζήτημα θα διχάσει γι' άλλη μια φορά τον Ελληνισμό και ο Ψυχάρης θα υπερασπιστεί με πάθος τη δημοτική στο Ταξίδι μου. Ο 20ός αιώνας, με τους δύο παγκόσμιους πολέμους και τις τεράστιες κοινωνικές αλλαγές, θα επηρεάσει βαθιά λογοτέχνες όπως ο Καβάφης, ο Σικελιανός και ο Καζαντζάκης. Στο τελευταίο κεφάλαιο αναπτύσσεται η μεταπολεμική ποίηση και πεζογραφία.

Από την πρώτη έκδοσή του το 1978 το βιβλίο επανεκδίδεται σταθερά, έχει επιλεγεί επανειλημμένα ως πανεπιστημιακό βοήθημα και έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.