μικροΜέγα Κολοκοτρωνέικο

Διαβάζοντας το Κολοκοτρωνέικο, πέραν των αμιγώς επαναστατικών «ρεπορτάζ», ο
αναγνώστης έχει πρόσβαση και σε πλήθος «λεπτομερειών» που η επίσημη ιστορία
αποσιωπά εκ συστήματος, όπως λόγου χάρη:
• Ότι στη Λευκάδα (Santa Maura), λίγο πριν την έκρηξη της Επανάστασης, κυκλοφορούσε ένας καουμπόης με την παραδοσιακή στολή του (καπέλο αλά Τζον Γουέιν, μπότες με σπιρούνια κτλ.).
• Ότι στα 1824, όταν ο λόρδος Μπάιρον εγκαταστάθηκε στην Κεφαλονιά ως
«τουρίστας», ακολούθησε επακριβώς το… παραδοσιακό παιδοφιλικό πρόγραμμα (όπως
γράφει η βιογράφος του Βύρωνα Μπενίτα Άισνερ) που «προσέφερε» η νήσος σ’ εκείνους που είχαν το πουγκί με τους απαιτούμενους παράδες· ξεναγός δε του ρομαντικού Άγγλου ποιητή ο γνωστός μας εθνικός ήρως Ανδρούτσος.
• Ότι ο Ιμπραήμ διέδιδε πως ο Κολοκοτρώνης δεν αξίζει ούτε μία πρέζα ταμπάκο
και πως ο Κολοκοτρώνης από τη μεριά του τον καλούσε να παλέψουν (σε μονομαχία).
• Ότι ο Καποδίστριας δεν ήταν Έλληνας, αλλά ένας ελληνοποιημένος αριστοκράτης Βενετζάνος (Βενετσιάνος).
• Ότι ο προαναφερόμενος Καποδίστριας είχε σκεφθεί να εποικήσει την Ελλάδα
με Ελβετούς χωρικούς.
• Ότι η παροιμία «Ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα» στα απομνημονεύματα
του Κολοκοτρώνη παρουσιάζεται παντελώς αντεστραμμένη, διέπεται από το δίκαιο
των αγρίων και ουχί το αντίθετο: «τα ήμερα δεν θα διώξουν τα άγρια, όλα φεύγουν,
ο σπουργίτης πάντοτε μένει». Που πάει να πει πως από τότε (1821) μέχρι και
σήμερα πολλά άλλαξαν, ακόμη και η σημασία των παροιμιών…