Αναδάσωση

Ο συνταγματικά κατοχυρωμένος θεσμός της αναδασώσεως αποτελεί αντικείμενο συστηματικής ερμηνείας στο παρόν έργο. Εστιάζοντας σε καίρια ζητήματα του Κτηματολογικού Δασικού Δικαίου, ο Ομότιμος Καθηγητής Δημήτριος Παπαστερίου επισημαίνει την ύπαρξη των έντονων διενέξεων που κυριαρχούν στα σχετικά πεδία και δίνει βαρύτητα στη συνεχιζόμενη διελκυστίνδα μεταξύ των εκάστοτε αρμόδιων οργάνων και των δικαστηρίων.

Με βάση τον πρόσφατο εμπλουτισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας μας με το ν. 4685/2020 η «Αναδάσωση» καταστρώνεται σε είκοσι (20) ενότητες όπου αναπτύσσεται μια σειρά από ποικίλα ζητήματα, ξεκινώντας από τις βασικές έννοιες και την συνταγματική ρύθμιση της αναδασώσεως. Ακολουθούν ειδικότερες αναλύσεις σε αντικείμενα όπως η ανάκληση και η τροποποίηση αποφάσεως αναδασώσεως, η κήρυξη και η άρση αναδασώσεως, η εκμίσθωση, η διάθεση και η αναγκαστική απαλλοτρίωση εκτάσεων προς αναδάσωση και η εγκατάσταση αιολικών σταθμών. Επιπλέον, τρεις ενότητες είναι αφιερωμένες εξ ολοκλήρου στις εκχερσώσεις, την υλοτομία και τις πυρκαγιές ως λόγους αναδασώσεων (§§ 1 έως 19). Πέρα από τις αναπτύξεις για την αναδάσωση, δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στην παράγραφο 20, υπό τον τίτλο «Αντί Επιλόγου: Οι νέες νομοθετικές και νομολογιακές κινήσεις», με ιδιαίτερη έμφαση στα άρθρα 48 έως 55 του ν. 4685/2020.

Το πόνημα αυτό, στο οποίο δίνεται και πάλι ιδιαίτερη σημασία στη νομολογία, αποτελεί ένα αυτοτελές και πλήρες έργο, που εκτιμάται ως συνέχεια έργων του συγγραφέα που προηγήθηκαν: κυρίως του «Δασικοί Χάρτες» (2019), του «Κτηματολογικό Δίκαιο» (Β΄ Έκδοση, 2019) και του «Δασικό Δίκαιο & Εθνικό Κτηματολόγιο» (2017).