Η Ελληνοϊταλική κρίση του 1923

Η διαχάραξη των συνόρων του αλβανικού κράτους ταλάνιζε τη διεθνή κοινότητα επί μακρόν. Τελικώς, απεφασίσθη η σύσταση μίας διεθνούς επιτροπής, η οποία θα επιλαμβανόταν του θέματος. Οι Ιταλοί, οι οποίοι πατρονάριζαν τους Αλβανούς και ακολουθούσαν μία πολιτική αντίθετη με τα συμφέροντα του ελληνισμού, ανέλαβαν επικεφαλής της διαχαράξεως της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Την 27η Αυγούστου 1923, τα μέλη της ιταλικής αντιπροσωπείας (με επικεφαλής τον Στρατηγό Enrico Tellini) δολοφονήθηκαν πλησίον των συνόρων, εντός, όμως, της ελληνικής επικράτειας.

Αν και οι δολοφόνοι ουδέποτε έγιναν γνωστοί, ο Mussolini (ο οποίος είχε αναλάβει τα ηνία της Ιταλίας προ ολίγων μηνών) απέστειλε στην Ελλάδα ένα τελεσίγραφο, την 29η Αυγούστου. Η Αθήνα αιφνιδιάστηκε και προσπάθησε να υποβαθμίσει το γεγονός.
Εντούτοις, απεδέχθη ορισμένους εκ των όρων του τελεσιγράφου. Πριν από τη λήψη της ελληνικής απαντήσεως, οι Ιταλοί βομβάρδισαν και κατέλαβαν την ανοχύρωτη Κέρκυρα. Πολλοί άμαχοι σκοτώθηκαν και το θέμα έλαβε διεθνείς διαστάσεις, καθώς η Αθήνα προσέφυγε στην Κοινωνία των Εθνών. Η διεθνώς απομονωμένη (μετά από τη Μικρασιατική καταστροφή και την εκτέλεση των έξι) ελληνική κυβέρνηση ανεζήτησε εναγωνίως συμμάχους.

Η Ευρώπη έφθασε για πρώτη φορά μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στα πρόθυρα μίας νέας μείζονος συρράξεως. Τελικώς, παρά την υποστήριξη του μεγαλύτερου μέρους της διεθνούς κοινότητος, η Ελλάδα υπεχρεώθη στην καταβολή ενός υπέρογκου ποσού δίκην αποζημιώσεως προς τους Ιταλούς προκειμένου να απελευθερωθεί η Κέρκυρα. Μετά από 85 χρόνια που το επεισόδιο αυτό έμεινε στην αφάνεια, η ελληνοϊταλική κρίση του 1923 αναλύεται διεξοδικά και με επιστημονικό τρόπο. Ο συγγραφεύς, μετά από πολυετή έρευνα, δίδει απαντήσεις σε όλα τα αναπάντητα ερωτήματα και "φωτογραφίζε" για πρώτη φορά τους πραγματικούς ενόχους της τραγικής αυτής υποθέσεως.