Οι έμποροι των Εθνών (δεμ.)

... «Μα το Θεόν... Θέλω να είπω, μα τον διάβολον! Δεν είναι παράξενον» είπεν ο μαύρος. «Αυτός ο κύριός μου έχει ενίοτε τόσον αλλοκότους ιδέας! Δυνατόν να ευχαριστηθή ότι τον έφερες εδώ. Υπάγω να του το είπω. Πώς θα του φανή επάνω εις το μεθύσι του; Αν το πάρη όμως ανάποδα, τότε μυρίσου το, και πάρε το εύρημά σου και φύγε, φύγε!»
Ο μαύρος τότε εισήλθεν εις την αίθουσαν, ως προελέχθη, και ανήγγειλεν εις τον Σανούτον τα ανωτέρω.
«Λοιπόν, ηύρατε τίποτε;» ηρώτησεν εξελθών ο Σανούτος τον Σκιάχτην.
«Ναι, αυθέντα, σήμερον τον εψάρευσα» απήντησεν ο Σκιάχτης.
«Και είναι ο ίδιος αυτός;»
«Ο κύριος κόμης θα κρίνη».
«Πού τον έχεις βάλει;»
«Τον έφερα μέχρι των προθύρων του παλατίου του κυρίου κόμητος, διότι υπέθεσα ότι ο κύριος κόμης επεθύμει να πληροφορηθή με τα ίδια του όμματα»...