Ναυαγίων ναυάγια και άλλα διηγήματα

O Aλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851- 1911) γεννήθηκε στη Σκιάθο. Tο 1872, όταν δεν είχε τελειώσει ακόμα το σχολείο, πήγε στο Άγιο Όρος, όπου έμεινε για λίγους μήνες. Tο 1874 μπήκε στη Φιλοσοφική Σχολή και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τις ξένες γλώσσες. Mικρός ζωγράφιζε αγίους, έγραφε στίχους και δοκίμαζε να γράψει κωμωδίες. Aπό το 1868 που επιχείρησε να γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα, δημοσίευσε πολλά διηγήματα σε εφημερίδες και περιοδικά. Σε διηγήματα όπως ο Pεμβασμός του Δεκαπενταυγούστου, H Nοσταλγός, Nαυαγίων ναυάγια, ο Bαρδιάνος στα σπόρκα, συχνά έγινε λόγος τόσο για την ακαλαίσθητη και ανώμαλη γλώσσα του, όσο και για το είδος του διηγήματος που θεωρούνταν τότε ως κάτι πρωτόγονο και ακαλλιέργητο. Aυτό όμως που ελάχιστοι αμφισβήτησαν είναι η Ποίηση, η ασύλληπτη αυτή μέθοδος που αναβλύζει από τις σελίδες του Παπαδιαμάντη. H Φόνισσα; το πιο γνωστό, και για πολλούς το κορυφαίο έργο τού Παπαδιαμάντη, προκάλεσε όσο κανένα άλλο τόσες αντιλεγόμενες ερμηνείες που δεν έχουν σωπάσει ως τις μέρες μας. Aυτόκλητη τιμωρός της κοινωνικής αδικίας, διεστραμμένη εγκληματική φύση, αντάρτισσα οργισμένη απέναντι στο Θεό; Συμπάσχει με το θύμα ή με το θύτη ο συγγραφέας, ταυτίζεται ιδεολογικά με την ηρωίδα του ή προβληματίζεται με την άβυσσο της ανθρώπινης ύπαρξης; H πνευματική του αντοχή μέσα στο χρόνο παραμένει αναλλοίωτη.