Τα ψιλά γράμματα της ιστορίας

Δεν θα κάνω κριτική του βιβλίου.Θα αποτολμήσω όμως, έστω ανορθόδοξα , να κάνω κριτική της κριτικής ενός από τους εκτενώς προλαλήσαντες του Κον Κον που μου θυμίζει συνειρμικά ....φάκελλο αλληλογραφίας, όταν γράφουμε τον παραλήπτη συντομογραφικά "Κον¨και εννοούμε "Κύριον τάδε".
Είμαι φιλόλογος , έχω διδάξει κατ΄επανάληψη τη σχολική ιστορία στην Γ΄Λυκείου και συνεπώς πιστεύω ότι ....κάτι ξέρω κι εγώ από την ιστορία της ελληνικής επανάστασης και με βάση τα όσα έχω διαβάσει από τα φοιτητικά μου χρόνια μέχρι σήμερα που είμαι πλέον συνταξιούχος...μελετητής της ιστορίας θα καταθέσω πολύ σύντομα την άποψή μου χωρίς να κουράσω τον αναγνώστη.Και θα περιοριστώ μόνον σε δύο σημεία της κριτικής του ανωτέρω Κον Κον που θεωρώ ότι προδίδουν και τις προθέσεις της κριτικής του. Το πρώτο είναι η άποψή του για τον ιστορικό. Θεωρεί a priori ότι ο συγγραφέας είναι δικαστικός και συνεπώς, κατά κάποιο τρόπο,δεν δικαιούται να γράφει ιστορία ,γιατί δεν έχει τα επιστημονικά εφόδια του ιστορικού. Mπορεί να μου πει ποια ιστορικά εφόδια είχε ο Θουκυδίδης και από ποιο Πανεπιστήμιο πήρε το ...διδακτορικό της ιστορίας; Mήπως ο δικός μας ο Κανελλόπουλος ή ο Μαρκεζίνης ήταν ιστορικοί με άνάλογες σπουδές; Για να περιοριστώ μόνο στους Έλληνες που έγραψαν αξιόλογα ιστορικά συγγράμματα . Είναι λοιπόν λαθεμένη η άποψή αυτή, γιατί κρύβει προκατάληψη. Και ένα δεύτερο που αφορά στη στάση του πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄. Ο κύριος Κον Κον κάνει το ίδιο λάθος για το οποίο κατακρίνει το συγγγραφέα που κρίνει! Μεροληπτεί προσπαθώντας να βρει ελαφρυντικά στην στο αφοριστικό διάγγελμα του πατριάρχη. Αυτό όμως δεν είναι δουλειά του ιστορικού . Ο ιστορικός παραθέτει τα γεγονότα και αφήνει τον αναγνώστη να κρίνει θετικά ή αρνητικά τη συγκεκριμένη στάση του θρησκευτικόυ ηγέτη των υπόδουλων Ορθόδοξων Χριστιανών. Το αναμφισβήτητο γεγονός είναι ο αφορισμός και ο πατριάρχης ήξερε πολύ καλά ότι αναίμακτος αγώνας για εθνική ελευθερία δεν υπάρχει.Αν έτσι σκέπτονταν και οι υπόλοιποι Έλληνες, ασφαλώς επανάσταση δε θα υπήρχε και χωρίς επανάσταση δεν ξέρω τι θα συνέβαινε και τι θα ήταν σήμερα η Ελλάδα. Εκτός αν πιστεύουμε ότι οι Οθωμανοί θα έφευγαν μόνοι τους .....και θα μας άφηναν να κάνουμε ελεύθερο κράτος ,γιατί θα μας είχαν ...βαρεθεί! Ο ιστορικός λοιπόν βάζει τον προβληματισμό , χωρίς να παίρνει θέση και τα συμπεράσματα τα βγάζει ο αναγνώστης ,για να κρίνει αμερόληπτα χωρίς επηρεασμό από το συγγραφέα.Και ο καθένας μπορεί να κρίνει με βάση τα πιστεύω του ,τις γνώσεις και τη λογική που διαθέτει. Δεν καθοδηγείται όμως από τον ιστορικό, μαθαίνει να διαβάζει και να κρίνει με τα στοιχεία που ο υπεύθυνος και με επιστημονική συνείδηση ιστορικός του δίνει, ακόμη και να τα διαψεύδει, αν έχει την ανάλογη γνώση και κρίση. Τα γράφω αυτά ,γιατί διέγνωσα στην κριτική του κυρίου Κον προσπάθεια δικαιολόγησης των πατριαρχών. Και οι πατριάρχες άνθρωποι είναι και κάνουν λάθη. Ουδείς αναμάρτητος κατά τας Γραφάς. Αλάθητος από το 19 ο αιώνα με απόφαση του κονκλάβιου είναι μόνον ο Πάπας και αυτό αφορά μόνο σε θέματα που άπτονται της καθολικής εκκλησίας ,όχι σε ιδιωτικές και γενικότερες απόψεις που μπορεί να έχει σωστά ή λανθασμένα ο Πάπας ,για τον κόσμο ή την επιστήμη. Κάθε βιβλίο ιστορικό κρίνεται από το χρόνο και τις επανεκδόσεις του. Και αυτό το βιβλίο θα το κρίνει ο χρόνος, Αξίζει όμως να διαβαστεί ανεξάρτητα από την ιδεολογική τοποθέτηση του καθενός η οποία ούτως ή άλλως υπάρχει σε κάθε ανάγνωση συγγράμματος και δη ιστορικού ,δεδομένου ότι τα ιστορικά βιβλία είναι και τα πιο αμφιλεγόμενα και ο λόγος είναι ασφαλώς κατανοητός! "Όλβιος όστις ιστορίης έσχε μάθησιν" κατά τον Ευριπίδη. Αυτό μόνον να κρατήσουμε από την ιστορία αξίζει να τη μελετάμε.

Μακάρι να διδασκόμασταν τα γεγονότα χωρίς εθνικιστικές κορώνες και χωρίς τη στοχευμένη απόκρυψη στοιχείων. Συγχαρητήρια στον συγγραφέα για την έρευνα, λίγο κουραστικές οι συνεχείς παραθέσεις των πηγών εντός του κειμένου.

Eνδιαφέρον βιβλίο και "άγνωστες" αλήθειες για τις οποίες σίγουρα αμφιβάλεις - για πολλές από αυτές - διαβάζοντές τες.

Σίγουρα προβληματίζει και βάζει το μυαλό σε αμφιβολίες σχετικά με τις πραγματικές προθέσεις και σκέψεις πολλών ηρώων και συμμετεχόντων στην Επανάσταση.

Σίγουρα αξίζει τον κόπο κάποιος να το διαβάσει και από εκεί και πέρα τα συμπεράσματα δικά του.

Για αναγνώστες με γερά νεύρα και παραπομπές σε εκτεταμένη βιβλιογραφία. Ο κύριος Παναγόπουλος καταγράφει αλήθειες που πονάνε, αλλά ίσως το βιβλίο του θα έπρεπε να αντικαταστήσει το ανάλογο σχολικό.