0
Your Καλαθι
Όλος ο κόσμος ένα παράθυρο
Έκπτωση
10%
10%
Περιγραφή
Tα δέντρα, τα τρένα, τους ανθρώπους, τη θάλασσα – ό,τι μπορεί να δει ο καθένας απ’ το παράθυρο του σπιτιού του, αλλά και ό,τι δεν βλέπει. Όσα πλάθει με τη φαντασία του, όσα βλέπει μόνος του και όσα μπορεί να δει μόνο... ΜΑΖΙ.
Ταξίδι σε όλη τη Γη, με θέα απ’ όλα τα παράθυρα, με εικόνες, σελίδες, βλέμματα που ανοίγουν περισσότερα παράθυρα κι από όσα ήδη υπάρχουν...
Η συγγραφέας Ζηνοβία Βασιλειάδη γράφει: «Η ιδέα για αυτό το βιβλίο γεννήθηκε την περίοδο της καραντίνας. Τότε που όλοι, ξαφνικά κι απότομα, αρχίσαμε να βλέπουμε τη ζωή μας μέσα από ένα μόνο παράθυρο και το ίδιο απότομα ήρθαμε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα που εμείς οι ίδιοι έχουμε κατασκευάσει.
Χωρίς διαφυγή, χωρίς άλλο άνοιγμα πέρα από εκείνο της φαντασίας μας.
Όλοι οι άνθρωποι χτίζουμε τον κόσμο μας μέσα από όσα βλέπουμε γύρω μας, μέσα από τα δικά μας «παράθυρα», αληθινά ή συμβολικά. Και μέσα από αυτά τα παράθυρα είναι που τελικά συναντάμε τους άλλους, τα συναισθήματά μας και τελικά κατανοούμε τον κόσμο.
Το Όλος ο κόσμος ένα παράθυρο είναι ένα «μοίρασμα» παραθύρων. Μια πρόσκληση να κοιτάξω από το παράθυρο του άλλου, να δω τι βλέπει εκείνος, να κατανοήσω, και ίσως να νιώσω πώς είναι να βλέπεις μέσα από τη δική του ματιά.
Όπως και στο Θέλω να ’ναι πάντα μέρα, όπου ο Άρης βλέπει τον ήλιο να φεύγει χωρίς να κατανοεί πως κάποιος άλλος τον βλέπει να έρχεται, έτσι και στο Όλος ο κόσμος ένα παράθυρο κάθε άνθρωπος αντικρίζει τον δικό του κόσμο, όμορφο ή λιγότερο όμορφο, γεμάτο κίνηση ή σιωπή, τον κόσμο που έχει επιλέξει να βλέπει από το δικό του παράθυρο.
Το Όλος ο κόσμος ένα παράθυρο είναι μια πρόσκληση για όλους, μικρούς και μεγάλους, να σταθούν μπροστά στο δικό τους παράθυρο, να αναρωτηθούν τι βλέπουν, τι νιώθουν, και να καλέσουν τον άλλον να συμμετάσχει σε αυτή τη διαδικασία, τη διαδικασία του μοιράσματος και τελικά της ενσυναίσθησης».
Ο Αχιλλέας Ραζής αναφέρεται στο πως προσέγγισε ζωγραφικά το κείμενο: «Όταν άρχισα να δουλεύω την εικονογράφηση, σκεφτόμουν τα παράθυρα σαν μικρές σκηνές. Από εκεί που μπαίνει το φως, από εκεί που βλέπεις τον έξω κόσμο, αλλά κι από εκεί που σε βλέπει ο κόσμος πίσω.
Σε κάθε σελίδα προσπάθησα να αποδώσω αυτή τη διπλή ματιά, του βλέποντος και του ορατού. Το βλέμμα που παρατηρεί, αλλά και το βλέμμα που επιστρέφει. Τα παράθυρα έγιναν για μένα τόποι συνάντησης: ανάμεσα στον έξω και τον μέσα κόσμο, ανάμεσα στη μοναξιά και την κοινή εμπειρία.
Το κείμενο της Ζηνοβίας Βασιλειάδη με οδήγησε σε αυτή την πορεία. Η ποίηση και η απλότητά του άνοιξαν δρόμους για τις εικόνες, με βοήθησαν να βρω τον ρυθμό, την υφή και τα χρώματα που κάθε σκηνή χρειαζόταν.
Οι εικόνες γεννήθηκαν σαν κομμάτια της ίδιας της ζωής, αλλά και μιας άλλης ζωής, ονειρικής: Ένα δέντρο που φυτρώνει στο περβάζι, ένα δωμάτιο με θέα τη θάλασσα όπου πλέει ένα τάνκερ και πιο μπροστά ένας σέρφερ, ένα αγόρι που χορεύει πίσω από τις απαλές κουρτίνες, ένα κτίριο που τη νύχτα το μπερδεύεις με καράβι ή που είναι τελικά κτίριο-καράβι. Όλα συνδέουν τον ορατό κόσμο με τη φαντασία, είναι κάτι που το κάνουν τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς, από μόνα τους.
Ήθελα το βιβλίο να είναι μια ήσυχη πρόσκληση προς τον αναγνώστη, παιδί ή ενήλικα: να σταθεί λίγο, να κοιτάξει έξω κι έπειτα μέσα του. Να απολαύσει τις εικόνες.
Η εικονογράφηση έγινε με τέμπερες και ακουαρέλες. Και με πολύ προσοχή και επιμέλεια. Σαν η κάθε εικόνα να είναι κάτι πολύτιμο. Το βιβλίο το δουλέψαμε πολύ μαζί με την Αλέξα και τη Ζηνοβία, πετάξαμε και προσθέσαμε εικόνες ξανά και ξανά, ώσπου να βρούμε την ισορροπία και τον ρυθμό που θέλαμε. Ήταν μια αληθινή συνεργασία κι ελπίζω να βγαίνει αυτό στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας».
Ταξίδι σε όλη τη Γη, με θέα απ’ όλα τα παράθυρα, με εικόνες, σελίδες, βλέμματα που ανοίγουν περισσότερα παράθυρα κι από όσα ήδη υπάρχουν...
Η συγγραφέας Ζηνοβία Βασιλειάδη γράφει: «Η ιδέα για αυτό το βιβλίο γεννήθηκε την περίοδο της καραντίνας. Τότε που όλοι, ξαφνικά κι απότομα, αρχίσαμε να βλέπουμε τη ζωή μας μέσα από ένα μόνο παράθυρο και το ίδιο απότομα ήρθαμε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα που εμείς οι ίδιοι έχουμε κατασκευάσει.
Χωρίς διαφυγή, χωρίς άλλο άνοιγμα πέρα από εκείνο της φαντασίας μας.
Όλοι οι άνθρωποι χτίζουμε τον κόσμο μας μέσα από όσα βλέπουμε γύρω μας, μέσα από τα δικά μας «παράθυρα», αληθινά ή συμβολικά. Και μέσα από αυτά τα παράθυρα είναι που τελικά συναντάμε τους άλλους, τα συναισθήματά μας και τελικά κατανοούμε τον κόσμο.
Το Όλος ο κόσμος ένα παράθυρο είναι ένα «μοίρασμα» παραθύρων. Μια πρόσκληση να κοιτάξω από το παράθυρο του άλλου, να δω τι βλέπει εκείνος, να κατανοήσω, και ίσως να νιώσω πώς είναι να βλέπεις μέσα από τη δική του ματιά.
Όπως και στο Θέλω να ’ναι πάντα μέρα, όπου ο Άρης βλέπει τον ήλιο να φεύγει χωρίς να κατανοεί πως κάποιος άλλος τον βλέπει να έρχεται, έτσι και στο Όλος ο κόσμος ένα παράθυρο κάθε άνθρωπος αντικρίζει τον δικό του κόσμο, όμορφο ή λιγότερο όμορφο, γεμάτο κίνηση ή σιωπή, τον κόσμο που έχει επιλέξει να βλέπει από το δικό του παράθυρο.
Το Όλος ο κόσμος ένα παράθυρο είναι μια πρόσκληση για όλους, μικρούς και μεγάλους, να σταθούν μπροστά στο δικό τους παράθυρο, να αναρωτηθούν τι βλέπουν, τι νιώθουν, και να καλέσουν τον άλλον να συμμετάσχει σε αυτή τη διαδικασία, τη διαδικασία του μοιράσματος και τελικά της ενσυναίσθησης».
Ο Αχιλλέας Ραζής αναφέρεται στο πως προσέγγισε ζωγραφικά το κείμενο: «Όταν άρχισα να δουλεύω την εικονογράφηση, σκεφτόμουν τα παράθυρα σαν μικρές σκηνές. Από εκεί που μπαίνει το φως, από εκεί που βλέπεις τον έξω κόσμο, αλλά κι από εκεί που σε βλέπει ο κόσμος πίσω.
Σε κάθε σελίδα προσπάθησα να αποδώσω αυτή τη διπλή ματιά, του βλέποντος και του ορατού. Το βλέμμα που παρατηρεί, αλλά και το βλέμμα που επιστρέφει. Τα παράθυρα έγιναν για μένα τόποι συνάντησης: ανάμεσα στον έξω και τον μέσα κόσμο, ανάμεσα στη μοναξιά και την κοινή εμπειρία.
Το κείμενο της Ζηνοβίας Βασιλειάδη με οδήγησε σε αυτή την πορεία. Η ποίηση και η απλότητά του άνοιξαν δρόμους για τις εικόνες, με βοήθησαν να βρω τον ρυθμό, την υφή και τα χρώματα που κάθε σκηνή χρειαζόταν.
Οι εικόνες γεννήθηκαν σαν κομμάτια της ίδιας της ζωής, αλλά και μιας άλλης ζωής, ονειρικής: Ένα δέντρο που φυτρώνει στο περβάζι, ένα δωμάτιο με θέα τη θάλασσα όπου πλέει ένα τάνκερ και πιο μπροστά ένας σέρφερ, ένα αγόρι που χορεύει πίσω από τις απαλές κουρτίνες, ένα κτίριο που τη νύχτα το μπερδεύεις με καράβι ή που είναι τελικά κτίριο-καράβι. Όλα συνδέουν τον ορατό κόσμο με τη φαντασία, είναι κάτι που το κάνουν τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς, από μόνα τους.
Ήθελα το βιβλίο να είναι μια ήσυχη πρόσκληση προς τον αναγνώστη, παιδί ή ενήλικα: να σταθεί λίγο, να κοιτάξει έξω κι έπειτα μέσα του. Να απολαύσει τις εικόνες.
Η εικονογράφηση έγινε με τέμπερες και ακουαρέλες. Και με πολύ προσοχή και επιμέλεια. Σαν η κάθε εικόνα να είναι κάτι πολύτιμο. Το βιβλίο το δουλέψαμε πολύ μαζί με την Αλέξα και τη Ζηνοβία, πετάξαμε και προσθέσαμε εικόνες ξανά και ξανά, ώσπου να βρούμε την ισορροπία και τον ρυθμό που θέλαμε. Ήταν μια αληθινή συνεργασία κι ελπίζω να βγαίνει αυτό στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας».
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
