Ο Λέων Τολστόι δεν είναι εδώ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου



Ξύπνησε. Ήταν χαράματα. Ήταν γέρος και ξύπνησε από τα χαράματα. Παρότι δεν κοιμήθηκε καλά, θυμήθηκε το προηγούμενο βράδυ, θυμήθηκε και την απόφαση που πήρε. Ξυπνώντας καλύτερα, διαπίστωσε ευχαριστημένος πως η απόφασή του παρέμενε το ίδιο ζεστή, όπως την ώρα που τον τύλιγε.

Ανασηκώθηκε. Λίγο φως που έμπαινε από τις κλειστές γρίλιες και τις τραβηγμένες κουρτίνες, τον βοηθούσε να βλέπει καθαρά το δωμάτιο. Σηκώθηκε και με γρήγορες κινήσεις άρχισε να γεμίζει τις δυο βαλίτσες που είχε αφήσει αποβραδίς στα πόδια του κρεβατιού. Τέλειωσε γρήγορα και τα μάτια του στριφογύρισαν σ' όλο το δωμάτιο, προσπαθώντας να θυμηθεί τι άλλο θα 'πρεπε να πάρει μαζί του.

Το ημερολόγιο. Ξεκλείδωσε το κομοδίνο και μαζί με το ημερολόγιο πήρε και τα χάπια του. Έπρεπε να πάρει και κάποιο βιβλίο. Πήγε στη μεγάλη βιβλιοθήκη κι άρχισε να κοιτάζει τα ράφια με τη σειρά. Μ η ξέροντας τι ήθελε να αναζητήσει, κατέληξε να κοιτάζει μηχανικά τα εξώφυλλα, ώσπου στο τέλος, το μόνο που συγκράτησε στο μυαλό του ήταν τα ράφια και όχι τους τίτλους των βιβλίων. [...]