Οι αυτόχειρες

Ο Ντι Μπενεντέττο αποτελεί ένα σπάνιο παράδειγμα μυθιστοριογράφου που δεν χρειάζεται να καταφύγει στην ιδεολογική ανασύνθεση του παρελθόντος? ζει το παρελθόν και μας φέρνει κοντά σε εμπειρίες και συμπεριφορές που διατηρούν άθικτο τον παραλογισμό τους. — Χούλιο Κορτάσαρ

Ο Ντι Μπενεντέττο έχει γράψει σελίδες όλο ουσία που με έχουν συγκινήσει και εξακολουθούν να με συγκινούν. — Χόρχε Λουίς Μπόρχες

Μια ιστορία μυστηρίου που εξελίσσεται σε ιστορία αγάπης και σε φιλοσοφική αναζήτηση πάνω στο θέμα της αυτοκτονίας.

Σε ένα διεθνές πρακτορείο τύπου φτάνουν οι φωτογραφίες τριών ανώνυμων αυτόχειρων? οι δύο εμφανίζουν ένα αξιοπερίεργο χαρακτηριστικό: τα ανοιχτά μάτια τους κοιτούν με τρόμο, εντούτοις στα χείλη τους σχηματίζεται μια έκφραση χθόνιας ευχαρίστησης. Ο δημοσιογράφος (που είναι ο πρωταγωνιστής και ο ανώνυμος αφηγητής) αναλαμβάνει να ανακαλύψει την αινιγματική ιστορία αυτών των δύο ανθρώπων και να συντάξει μια σειρά άρθρων που θα πουληθούν σε εφημερίδες και περιοδικά. Η προσωπική του δραματική ιστορία τον καθιστά κατάλληλο για αυτήν την υπόθεση και θα τον οδηγήσει σε μια προσπάθεια αποκρυπτογράφησης του αινίγματος της αυτοκτονίας.

Βοηθοί του σ’ αυτήν τη διαδρομή: η φωτογράφος Μαρσέλα, η αυθεντία σε θέματα του αρχείου Μπίμπι, αλλά και ο Αριστοτέλης, ο Καμύ, ο Καντ κ.ά.

Ένα μυθιστόρημα που είναι μια έρευνα — μια έρευνα που καταλήγει σε μυθιστόρημα.