Ο βίος του Ζοζέφ Ρουλέν. Κύριοι και υπηρέτες

Τι είναι ένας μεγάλος ζωγράφος, πέρα από τις συμπτώσεις του προσωπικού ταλέντου; Είναι αναμφισβήτητα κάποιος του οποίου ο ασυγκράτητος πόθος για κοινωνική άνοδο λοξοδρόμησε σε μια δραστηριότητα που ξεπερνά τις κοινωνικές διακρίσεις, και ως εκ τούτου καμία φήμη δεν θα μπορούσε να τον ικανοποιήσει απόλυτα: τέτοια είναι η περίπτωση του ζωγράφου που μέσα σε τούτες τις σελίδες φέρει το όνομα Γκόγια.





Τέσσερις νουβέλες οι οποίες συνδέονται με της ζωγραφικής το νήμα, τέσσερις ιστορίες αφιερωμένες σε ισάριθμους ζωγράφους, τον Βαν Γκογκ, τον Γκόγια, τον Βατό, τον Πιέρο ντε λα Φραντσέσκα. Χαμηλών τόνων γραφή, η οποία δεν διεκδικεί υπέρ εαυτής το μεγαλείο, αλλά παραμένει σε πτήσεις χαμηλές, σαγηνευμένη μπροστά στον όγκο της ιστορίας της λογοτεχνίας.

Ο γεννημένος το 1945 από δασκάλους γονείς γνωρίζει ότι έχει να αντιμετωπίσει τις κατακτήσεις δύο αιώνων πεζογραφίας που δημιούργησε κορυφώσεις οι οποίες δυσκόλως μπορούν να επαναληφθούν.

Αυτοϋπονομεύεται και υπονομεύει τη γραφή και τα είδη της, τις κατακτήσεις του πολιτισμού ως δοχείο υποδοχής της λογοτεχνίας, εξ ου και το αδειάζει και το γεμίζει με της αμφιβολίας το νερό.



ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 21/09/2001