Ο Κύριος Χ

Ο κύριος Χ δεν είχε πια αντοχές ή έτσι ένοιωθε τουλάχιστον στην παρούσα φάση. Και ποια είναι, θα ρωτήσει κανείς, η παρούσα φάση. Και ποιος ο λόγος της ανωνυμίας που απαιτείται για τον κύριο Χ ίσως αναρωτηθεί κάποιος άλλος αναγνώστης, πιθανώς πιο περίεργος από τον προηγούμενο. Όλα τα ερωτήματα θα απαντηθούν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Εφιστώ όμως την προσοχή σε κάθε αισιόδοξο και καλοπροαίρετα αφελή αναγνώστη. Για κάθε ερώτημα που θα απαντάται, νέο ερώτημα θα δημιουργείται στην πορεία. Και τελικά η ανάγνωση δε θα οδηγήσει σε έναν κόσμο όπου δε θα υπάρχουν απορίες, αλλά σε μια κατάσταση όπου οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις υπάρχουν η μια για την άλλη και η μια ως προς την άλλη. Με τελικό ίσως στόχο και σκοπό, αλλά και όνειρο σημαντικό, οι ερωτήσεις να μην αποτελούν πια πηγή άγχους για το πότε θα απαντηθούν, αλλά πηγή έμπνευσης για να οδηγούμαστε διαρκώς σε νέα ερωτήματα που καθηλώνουν και ταυτόχρονα εξυψώνουν το πνεύμα και την ύπαρξή μας.»

Δεν είναι εύκολο να καθορίσει κανείς τη φύση αυτού του βιβλίου. Είναι ένα βιβλίο ψυχολογίας; Είναι ιστορία αγάπης; Είναι μια ιστορία χαρούμενη ή θλιμμένη; Κανείς δε μπορεί να πει με σιγουριά, εκτός ίσως από τον εκάστοτε αναγνώστη. Ο κύριος Χ διατηρεί την ανωνυμία του, καθώς το θέμα δεν είναι τα ονόματα, μα τα κοινά σημεία που ανακαλύπτει ο αναγνώστης σε κάθε μικρή ή μεγάλη στιγμή αυτής της ιστορίας, με τον ίδιο τρόπο που οι ιστορίες των ανθρώπων τόσο πολύ μοιάζουν μεταξύ τους και τόσο πολύ ταυτόχρονα διαφέρουν. Και η ψυχολογία, η αγάπη, η χαρά και η θλίψη συναντώνται και συνυπάρχουν.